top of page
Search

Van 0.41 naar 0.46

Van 0.41 naar 0.46

 

3 juni 2025

 

Je hebt van die dagen waarop alles tegelijk lijkt te gebeuren. Er lijkt sprake van chaos, maar wie goed kijkt, ziet een patroon. Structuur. Verbanden. Vandaag is zo'n dag.

Op Curaçao is het formatieproces afgerond. De formateur heeft zijn eindverslag ingediend bij de gouverneur. Alle voorgedragen ministers voldoen aan de eisen van de screeningswet (Curaçao.nu, 2025). Daarmee is opnieuw bevestigd dat screening wél werkt, wél nodig is. Toch hoor je vaak het tegendeel: “het parlement moet dat zelf doen.” Maar dat is de slager die zijn eigen vlees keurt. In werkelijkheid heeft het parlement de criteria in de wet vastgelegd en de uitvoering gedelegeerd aan de formateur. Uiteindelijk houdt het parlement het laatste woord. Zo werkt een democratische rechtsstaat.

 

En dan, midden in de nacht, het nieuws uit Nederland: Wilders trekt onverwacht de stekker uit zijn eigen kabinet Schoof (De Volkskrant, 2025). Het politieke systeem wordt direct weer ter discussie gesteld. Journalisten op Curaçao spreken van instabiliteit en suggereren dat Nederland misschien beter af zou zijn met een presidentieel systeem. Maar juist een parlementair systeem met coalities beschermt tegen machtsconcentratie. Kijk: het kabinet is gevallen, maar de Tweede Kamer blijft gewoon haar controlerende werk doen. Ze wil uitleg over de lening aan Curaçao (DolfijnGO, 2025).

 

Maar het bericht dat me écht raakt, een dag eerder, komt dichter bij huis: de Gini-coëfficiënt van Curaçao is gestegen van 0.41 in 2011 naar 0.46 in 2023 (Dossier Koninkrijksrelaties, 2025). Het is een cijfer dat symbool staat voor een dieper probleem: groeiende ongelijkheid. En het bevestigt wat ik schreef in mijn reflectie op 30 mei (Goede, 2025a).

In mijn toekomstvisie Curaçao 2100 (Goede, 2025b) stel ik dat het eiland onherkenbaar zal zijn tegen het einde van deze eeuw — cultureel, demografisch, economisch. Door migratie en mondiale verschuivingen. Dat proces is niet te stoppen, maar we kunnen het wel beïnvloeden. Niet zoals Wilders, door verzet en uitsluiting, maar door keuzes te maken die richting geven aan een inclusieve toekomst. Hier op Curaçao zien we dat nieuwe groepen burgers langzaam maar zeker economische macht verwerven. En dat wringt. Niet omdat het fout is, maar omdat we het niet bespreekbaar maken.

Wereldwijd — van Nederland tot Suriname, van Curaçao tot de VS — groeit de verleiding om de democratie in te ruilen voor snelheid, daadkracht en orde. De sterke leider. De simpele oplossing. Intellectuelen normaliseren dit onder het mom van “bestuurlijke efficiëntie.” Maar de prijs is hoog: instabiliteit, wantrouwen en groeiende ongelijkheid.

Op dit moment regeert de emotie. En we betalen de prijs.Zie: 0.46.

 

Miguel Goede



Bronnen (APA-stijl)

Comments

© Miguel Goede, 2024
bottom of page