Werkvergunningen: beleid zonder bodem?

Werkvergunningen: beleid zonder bodem?

23 juni 2025

Vrijdag 20 juni luisterde ik toevallig in de auto naar een live-uitzending. Eerst sprak de minister van Financiën, daarna de minister van SOAW, gevolgd door vertegenwoordigers van belangenorganisaties uit de toerismesector. Het verraste me – de regering geeft al jaren geen persconferenties meer.

En dat was te merken. Zelfs de communicatiefunctionaris week af van de standaard. Aanleiding was het opheffen van het moratorium op werkvergunningen voor de hotel- en bouwsector. Die sectoren roepen al langer dat ze personeel tekortkomen — en dat merk je inderdaad aan de service in bijvoorbeeld de horeca.

De ministers onderbouwden het besluit met cijfers: een tekort van 3.000 tot 6.000 arbeidskrachten. Tegelijk is de werkloosheid gedaald naar 7%, waar dat in 2022 nog 13% was. De jeugdwerkloosheid is van 30% naar 16% gedaald. Maar er zijn ook zo’n 5.000 mensen die als niet-inzetbaar worden beschouwd. En er staan nog eens 5.000 hotelkamers op het punt open te gaan — die vergen elk minimaal één arbeidskracht.

Het lijkt een evidence-based besluit. Maar toen werd gevraagd of de wettelijk verplichte studie naar de arbeidsmarkteffecten is gedaan, antwoordde de minister – pas een week in functie – dat die studie er niet is.

Opnieuw zie je een bekend patroon: het ambtelijk apparaat blijft onzichtbaar. Het lijkt erop dat beleid uit de sectoren komt en de regering het zonder veel toetsing overneemt.

Wat ontbreekt is context.Hoe verhoudt dit zich tot de duizenden ongedocumenteerden op de arbeidsmarkt?Wat betekent het voor een woningmarkt die al onbetaalbaar is voor de lokale bevolking?Wat is de impact op verkeer, onderwijs, zorg, en openbaar vervoer?En hoe past dit in de bredere regeringsambities, zoals het ontwikkelen van andere economische sectoren?

Een opvallende omissie in het hele verhaal: als er vrijwel geen werkloosheid meer is (volgens de ministers), waarom wordt er dan geen moratorium ingevoerd op het aantal nieuwe hotelkamers en restaurants? Waarom remt men de vraagkant niet, in plaats van de arbeidsmarkt kunstmatig open te zetten? Verder groeien zonder voldoende menskracht is niet efficiënt, niet duurzaam en leidt tot verdringing op andere vlakken — van woningen tot onderwijs.

Onderzoek op andere Caribische eilanden toont aan dat toerisme vaak alles opslokt — ten koste van alternatieve sectoren. Waar is de visie? Waar is de regie?

Op papier klinkt het logisch, maar beleid zonder samenhang en lange termijnvisie is uiteindelijk vooral… beleid zonder bodem.

Miguel Goede