Waarom ik waarneem dat wij het niet zullen redden

Waarom ik waarneem dat wij het niet zullen redden

12 juli 2025

Ik ontvang een brief. Of ik wil meewerken aan een onderzoek. Geen probleem. Ik moet een kit ophalen bij het laboratorium. Ik kies voor locatie Vredenberg.

Het is 9:40 uur als ik binnenstap. Mijn afspraak is om 10:00 uur, vijf minuten verderop in Zeelandia. Perfect getimed, denk ik.

Na een paar minuten wijst een van de twee balie-medewerkers mij op het apparaat om een nummer te trekken. Ik trek nummer 2. Ik denk: dit zal snel gaan, ik heb dit immers twee jaar geleden ook gedaan.

Terwijl ik wacht, kijk ik om me heen. Alles oogt modern. Niet alleen het gebouw en het meubilair, maar ook de technologie.

Maar dan is het ineens 10:00 uur. Pas dan verschijnt mijn nummer op het scherm. De medewerker print de formulieren uit en vult ze met de hand in.

Ik ben klaar. Ik overweeg feedback te geven, maar ik laat het. Om 10:10 uur ben ik op mijn afspraak.

De moraal van het verhaal: je kunt het modernste van het modernste aanschaffen, maar de mens blijft de zwakste schakel.

En het valt me op hoe zwak die schakel eigenlijk is.

Soms zie ik verkopers die met hun telefoon moeten uitrekenen hoeveel ze moeten teruggeven van een tientje als je een koffie koopt van vijfvijftig.

Dit zijn geen uitzonderingen.

Er moet dringend iets gedaan worden aan ons onderwijs.

Miguel Goede