Taal en democratie

Taal en democratie

22 juni 2025

Een treffend voorbeeld van hoe taal en gedrag democratie kunnen ondermijnen, speelde zich onlangs af in de Staten. De minister kwam te laat op de vergadering die hij zélf had aangevraagd. De nieuwe Statenvoorzitter wees hem terecht en zei: “Dit is de eerste en laatste keer.”

De minister verontschuldigde zich. Hij verklaarde dat hij bij de ingang van het parlementsgebouw werd aangesproken door een burger — een scholier in een rolstoel begeleid door zijn vader — die hem persoonlijk wilde bedanken. Dankzij de interventie van de minister kon hij tóch geplaatst worden op een school voor het nieuwe schooljaar.

De minister besloot zijn verontschuldiging kracht bij te zetten door te zeggen: “Zo moeten wij omgaan met onze keizers.”

Maar dat is precies waar het misgaat.

De kiezer zat op dat moment in de Staten op hem te wachten. De Staten vertegenwoordigen de kiezer. De burger bij de ingang, hoe ontroerend zijn verhaal ook is, is de cliënt van de minister — niet de keizer.

Als we dit emotioneel bekijken, kunnen we meegaan in de gedachtegang van de minister. Maar als de minister daadwerkelijk de waarden van de democratie wil belichamen, dan had hij kunnen zeggen: “Ik kom na de vergadering even bij je langs.” Of: “Laten we een afspraak maken.”

Democratie vraagt niet alleen om handelen naar de juiste waarden, maar ook om zorgvuldig taalgebruik. Woorden doen ertoe. Ze maken zichtbaar wie wie vertegenwoordigt — en wie waarvoor verantwoordelijk is.

Miguel Goede