We kunnen alle problemen van het eiland oplossen als iedereen de telefoon zou opnemen als er gebeld wordt, als men terug zou bellen, als men mail zou lezen en beantwoorden, op tijd zou verschijnen en zou doen wat men beloofd heeft. Zich alleen maar bemoeit met waar men echt verstand van heeft.
Ik wil het toelichten. In iedere samenleving, zeker in de kleine samenleving van Curaçao is alles van elkaar afhankelijk. We moeten het estafette stokje doorgeven, anders komen we niet. We zijn een mechanisch systeem waar alles in elkaar grijpt, anders draait het niet of loopt alles vast.
UTS laat een gat voor je huis twee weken open staan. Een gast voor de radiotalkshow die ineens niet meer communiceert en je niet, meer weet of je een gast hebt. De tegelzetter die al weken lang iedere keer niet komt op dagen. Je kind die ieder moment kan bellen met de mededeling dat de docent niet is verschenen. Je ontvangt een stapel brieven van de Landsontvanger en Inspectie van belasting waar geen touw aan vast te knopen is en tegenstijdig zijn en er je niet weet waar opheldering te vragen. Net wanneer ik denk dat ik zit te zeuren, hoor ik een beller in talkshow van Gonzalo zijn verhaal houden over de kwaliteit van zijn kabeltelevisie en de service van de helpdesk als hij belt.
Alle system lopen vast. Regering heeft geen beleid. Apparaat heeft geen service. Politie kan geen zware zaken oplossen. OM geen onderzoek afronden. Rechter geen recht uitspreken. Patienten worden niet meer beter in het ziekenhuis.
Maar dit mag niet gezegd worden, want dan ben je negatief, niet vaderlandlievend en tegen de regering. Je bent in feite een persona non grata. Je moet het alleen hebben over die jongeren die de sterren van de hemel honkballen in de Mayor Leagues en de voetballers die in Nederland schitteren. Een schrale troost: we zijn niet de enigen het schijnt iets te zijn Caraibische Small Island Developing States.
Het trieste is dat dit probleem zich ook voor doet bij hoog opgeleide mensen die zich professionals noemen en niet alleen bij anders opgeleide mensen. Het is wel een probleem, want als we in de globale wereld zaken willen doen, dan moeten we de telefoon van de rest van de wereld wel opnemen. Dan moeten we de emails wel beantwoorden. Moeten we ons wel aan afspraken houden. Zaken doen wordt duur, met andere woorden transactiekosten zijn hoog, want je hebt steeds een plan B en C nodig. Dit geeft heel veel stress.
Als inmiddels de gast vijf voor twaalf meldt om te bevestigen dat hij aneezig zal zijn in de talkshow, heb ik de hele morgen verspeeld met het uitproberen van plan B tot en met F. Totaal niet productief dus.
Hoe is het zo gekomen? En wat is de oplossing? Ik begon met de oplossing en over de oorzaak heb ik het al gehad: dit is kennisseneconomie. We doen het alleen voor vrienden en kennissen en voor wat hoort wat.
Met zo'n verhaal doe je niet mee. Je bent niet gezellig en je krijgt geen beurt. Je vrienden gaan je meiden, want met heel veel kunst en vlieg werk redden zij het nog net. De gek die denkt dat hij dit even gaat veranderen kan alvast zijn biezen pakken, net als al die anderen voor hem die het in hun kop hebben gehaald dit te gaan verbeteren. Het advies is dus: "do not make waves and go with the flow". Geen wonder dat we op dit eiland zo veel moeten bidden. Alle is: "es ku Dios ke". Want je hebt niets in de hand en als iets lukt is het een klein wonder. Maar ik ben ervan overtuigt dat ik wel een beurt krijg. Dat er meer mensen zijn die beter willen. Dit alles op het eiland waar iedereen professional is of wil zijn.
Runy zegt dat het klopt. Curaçao is 2.0 met een mindset 1.0 en 2.0 dat wordt gesubsidieerd door een kleine groep met een mindset 3.0, zo lang het nog gaat.
Max leest mijn blog en stuurt me deze tekste en zegt dat ik er maar op moest reflecteren.
The Impossible Dream by Musical "Man of La Mancha"
Lyrics by Joe Darion
In this song, Quixote explains his quest and the reasons behind it ... in doing so,
he captures the essence of the play and its philosophical underpinnings.
(For me, it is absolutely magical.)
To dream ... the impossible dream ...
To fight ... the unbeatable foe ...
To bear ... with unbearable sorrow ...
To run ... where the brave dare not go ...
To right ... the unrightable wrong ...
To love ... pure and chaste from afar ...
To try ... when your arms are too weary ...
To reach ... the unreachable star ...
This is my quest, to follow that star ...
No matter how hopeless, no matter how far ...
To fight for the right, without question or pause ...
To be willing to march into Hell, for a Heavenly cause ...
And I know if I'll only be true, to this glorious quest,
That my heart will lie will lie peaceful and calm,
when I'm laid to my rest ...
And the world will be better for this:
That one man, scorned and covered with scars,
Still strove, with his last ounce of courage,
To reach ... the unreachable star ...
Billy Pandt vindt me niet scherp genoeg. Hij zegt dat ik bijvoorbeeld moet vermelden dat minister van justitie had geroepen "fasten your seatbelt" richting de criminelen maar in de parktijk weinig verschil kon maken.
Sheldry Osepa, was Gevolmachtigde Minister na 101010 en tegenwoordig weer advocaat. Schreef dus 10 juni 2013 op zijn Facebook wall dat het OM een client een dag te lang heeft vast gehouden en dat hij daar een scherpe brief over moest schrijven. Ik ben dus niet helemaal gek.
Comments