Nee, ik ben niet zomaar laat

Nee, ik ben niet zomaar laat

18 mei 2025

Ik ben niet zomaar laat met mijn tekst van vandaag. Het is niet zo dat ik niets zinnigs te zeggen heb. Integendeel. Maar er is veel veranderd.

We hebben in dit land ineens een eenpartijregering. De oppositie is zwak, verdeeld, onzichtbaar. De pers lijkt vermoeid, voorzichtig of simpelweg gemuilkorfd. En daarbuiten? Een wereld die in brand staat. Oorlogen die zich opstapelen. Een economische strijd die zich in stilte onder onze voeten afspeelt. Een wereldorde die niet langer orde is, maar iets nieuws en onbekends.

In deze context merk ik iets op dat ik lang vanzelfsprekend vond: vrijheid. Vrijheid van denken, van schrijven, van spreken. Maar vandaag voelt dat niet meer vanzelfsprekend. Vandaag voelt het als iets kwetsbaars. Iets dat je verliest terwijl je nog denkt dat je het hebt.

Misschien is het juist daarom dat ik aarzel om te schrijven. Misschien is dit zo’n moment waarop zwijgen geen zwakte is, maar voorzichtigheid. Geen stilte uit angst, maar uit respect voor wat er op het spel staat.

Of misschien is dit precies het moment waarop je moet blijven schrijven. Als ik minister was zou ik duidelijk maken dat er vrijheid van meningsuiting is.

Maar vandaag even niet.

Miguel Goede