De Rekenkamer waarschuwt, maar wie luistert er?

De Rekenkamer waarschuwt, maar wie luistert er?

7 juli 2025

De Algemene Rekenkamer Curaçao heeft op 27 juni 2025 haar jaarverslag over 2024 gepubliceerd. Dit is na het IMF-rapport van juni en het bulletin van de Centrale Bank. Wie het document leest, kan niet anders dan tot de conclusie komen dat de Rekenkamer projecteert haar werk serieus te nemen — en dat het ernstig is gesteld met de rechtmatigheid, doeltreffendheid en doelmatigheid van het overheidsbeleid op het eiland.

Toch lijkt de impact van deze bevindingen beperkt. De vraag die blijft hangen: waar blijft de politieke opvolging van het rapport?

Transparantie op papier, maar niet in de praktijk

De Rekenkamer stelt zichzelf ten doel de publieke verantwoording te versterken. In 2024 bracht ze vier rapporten uit: over klimaatbeleid, overwerkkosten bij de politie, het onderhoud van het wegennet, en de jaarrekening 2022 van het Land Curaçao. De bevindingen? Onthutsend.

• Jaarrekening 2022: de cijfers zijn niet rechtmatig, niet getrouw weergegeven en niet conform wetgeving opgesteld. Het financieel beheer faalt al jaren en blijft achter, ondanks de ‘Roadmap 2026’.

• Overwerk politie: overwerkuitgaven stegen tot bijna 20 miljoen gulden in vier jaar. Capaciteitstekort, gebrekkige controle en structurele problemen worden nauwelijks aangepakt.

• Wegennet: geen strategisch beleid, geen kwaliteitsnormen, onderbesteding van budgetten en gebrek aan gegevens. Kortom: de overheid heeft geen zicht op de staat van haar eigen infrastructuur.

• Klimaatbeleid: scoort 43% op governance, 44% op beleid en een schokkende 6% op financiering. Curaçao is nauwelijks voorbereid op klimaatverandering.

Staten: passieve ontvangers?

Slechts één van de rapporten werd in 2024 daadwerkelijk behandeld in een Centrale Commissie vergadering. Geen enkele werd besproken in een openbare vergadering. De Rekenkamer reikt feiten en analyses aan, maar zonder parlementaire opvolging vervliegt hun waarde. De Staten laten hiermee een cruciale taak liggen: het controleren van de regering.

Interne uitdagingen

De Rekenkamer zelf kent ook knelpunten:

• Bezettingsgraad: slechts 50% van de formatie is ingevuld. Onderzoekers zijn schaars.

• Verouderde regelgeving: de landsverordening is nog steeds in ontwerpstatus.

• Werving en innovatie: deelname aan beurzen, klimaattrainingen en digitale initiatieven zijn hoopgevend, maar het rendement is voorlopig beperkt.

Een instelling met tanden, maar zonder bijtkracht?

De Rekenkamer blijft professioneel, grondig en onafhankelijk. Toch kan zij enkel signaleren — niet sanctioneren. Zolang de Staten geen politieke consequenties verbinden aan deze rapporten, blijft het systeem tandeloos. De suggesties voor verbetertrajecten zijn helder, maar zonder politieke wil blijven ze in de lade liggen.

Oproep aan de samenleving

Als burgers zouden we deze rapporten niet mogen negeren. Transparantie is een begin, maar zonder verantwoording en actie is het slechts schijn. Het is aan ons om van onze Statenleden te eisen dat zij hun controlerende taak wél serieus nemen. De Rekenkamer doet haar werk — nu wij nog.

Miguel Goede