De mental health pandemie muteert ook
DRAFT 2.0
11 februari 2022
Het was 11 maart 2020 toen de WHO de COVID-19 pandemic afkondigde. Over een maand is dit dus twee jaar geleden en het einde is nog niet inzicht. Het gedrag, de mental health, van mensen lijkt net als het virus ook te muteren. Mensen zijn moe, inkomen is onzeker of weggevallen, reserves raken uitgeput. Velen hebben naasten en bekenden verloren en zijn verdrietig. Structuren die houvast bieden, zoals werk, school, club zijn niet meer wat het was. Constante discussie over het vaccineren.
Mensen zijn steeds meer prikkelbaar en men overreageert. Mensen gaan over grenzen heen. Afwijkendgedrag neemt toe; velen hebben weinig nog te verliezen. Steeds meer mensen houden zich steeds minder aan de regels terwijl de besmetingsgraad nog altijd hoog is. Er is steeds meer verbale en fysieke agressie. De criminaliteit stijgt. Ook bestuurders en politici gaan steeds meer fouten maken, en dat is begrijpelijk want ze staan al heel lang onder extreme druk, maar het heeft wel consequenties. Maar vooral hoe publieke figuren met elkaar omgaan geeft veel stress.
Zorgelijk is dat er onvoldoende aandacht is voor de mental health. Psychologen, maatschappelijk werkers en andere hulpverleners zitten, net als de andere onderdelen van de zorg, overvol. Er is geen algemene begeleiding en adviezen en tips voor mensen, bijvoorbeeld, maak een dagelijkse wandeling van twintig minuten.
Ik hoop niet dat dit een tsunami is, want dan zijn we te laat. Ik hoop dat iedereen bij anderen en zichzelf kan herkennen dat iedereen strugglet en het in ieder geval niet moeilijker maakt voor zichzelf en anderen. Verder vind ik dat Arthur Nivillac de monitor van deze pandemie is geworden.
Miguel Goede
コメント