De krant die vergat wie er heenging

De krant die vergat wie er heenging

23 april 2025

Dinsdag, de eerste werkdag na Pasen. Ik haal de ochtendkrant uit de bus. Voor ik begin met lezen, zet ik, in een split screen, vier televisiekanalen aan — waaronder een lokale. Wat meteen opvalt: BBC, CNN, ze hebben het nergens anders meer over. De paus is overleden.

Maar mijn krant? Die opent met: "Reëel risico economieën; CBCS met twee scenario’s impact VS-handelsoorlog" en daaronder: "Seú lust voor het oog"

Het eerste bericht over het overlijden van de paus verschijnt pas op pagina 20, een kort stuk dat Argentinië rouwt, zijn geboorteland. Dan: op pagina 23 dat de bedevaart naar Rome gewoon doorgaat. En op pagina 25, van de in totaal 28 pagina’s, staat eindelijk: "Paus Franciscus (88) overleden."

Later hoor ik dat nagenoeg geen enkel ochtendkrant opent met dit nieuws. Zo’n krant, die hoort te openen met het overlijden van een wereldleider. Dit is geen klein berichtje, geen bijzaak. Dit is een voorpagina die je over tien jaar terugvindt in een stoffig archief, die je per ongeluk openslaat — en dan wéét je weer waar je was, wat je dacht, wat er speelde.

En begrijp me goed: het gaat mij hier niet om geloof en religie. Geloof blijft voor mij nog iets privés. Maar paus Franciscus was misschien wel de laatste wereldleider met moreel gezag. Zijn laatste audi-entie? Met de vicepresident van wat we nog steeds ‘het machtigste land ter wereld’ noemen.

Hij overlijdt midden in wat voelt als een nieuwe wereldoorlog.

Deze paus stond bekend als de paus van de armen. Hij koos bewust voor de naam Franciscus, naar Franciscus van Assisi. Die armoede niet alleen predikte, maar leefde. Franciscus streefde dat ook na. Hij wees, net als Johannes Paulus II voor hem, met scherpe woorden op de ‘zonden’ van ons economisch systeem.

“We have created new idols,” zei hij op 16 mei 2013 tegen diplomaten in het Vaticaan. “The golden calf of old has found a new and heartless image in the cult of money and the dictatorship of an econ-omy which is faceless and lacking any truly humane goal.”

En dan denk ik terug aan die voorpagina. Zijn kritiek, zwart op wit bevestigd: de dood van een heilige man — verslagen pas ná een verhaal over een economische oorlog en een oogstfeest zonder oogst.

Miguel Goede