Als zelfs de voedselbank het niet meer redt

Als zelfs de voedselbank het niet meer redt

6 Augustus 2025

Het is al enkele dagen geleden dat het Antilliaans Dagblad op de voorpagina de noodklok luidde over de voedselbank. Die staat op omvallen. Ik heb bewust gewacht met reageren—om meer informatie te verzamelen en om mijn emoties te laten zakken.

Wat ik inmiddels begrijp: inflatie speelt een grote rol. En het lijkt erop dat het aantal donateurs en de hoogte van donaties onvoldoende is om het hoofd boven water te houden.

Dat is schokkend.

Want dit gebeurt op een eiland dat sinds de pandemie regelmatig verkondigt hoe goed het economisch gaat. De werkloosheid zou gedaald zijn. Maar cijfers van het CBS vertellen een ander verhaal: de armoede stijgt. Het failliet van de voedselbank is geen incident—het is een teken aan de wand.

Het dwingt ons opnieuw om armoede structureel aan te pakken.

Ik moest denken aan het boek Armoede uitgelegd aan mensen met geld van Tim ’S Jongers. Hij beschrijft armoede niet alleen als een gebrek aan geld, maar als een allesomvattend life-event dat invloed heeft op gezondheid, welzijn, zelfvertrouwen en sociale netwerken.

'S Jongers pleit voor een andere blik op armoede. We praten vaak over armen, maar zelden met hen. Daardoor begrijpen beleidsmakers armoede niet echt. Zijn voorstel om beleidsmakers tijdelijk op minimumloon te laten leven, is radicaal—maar zet wél aan het denken. Niet omdat het dé oplossing is, maar omdat empathie en ervaring het beleid menselijker kunnen maken.

Tegenwerpingen zijn er ook: het zou de kwaliteit van beleid kunnen aantasten, is praktisch lastig uitvoerbaar en niet representatief. Maar juist die tegenwerpingen tonen hoe ver de werkelijkheid van armoede afstaat van het beleidsniveau.

Wat nu nodig is, is een fundamentele koerswijziging. Armoede is geen individueel falen, maar een systeemfout. En zolang zelfs de voedselbank het niet meer redt, kunnen we niet meer doen alsof het goed gaat.

Miguel Goede