Sir William Arthur Lewis, Caribisch ontwikkelingseconoom en Nobelprijswinnaar
DRAFT 1.0
29 juli 2021
Het Caribisch gebied bracht vier Nobelprijswinnaars voort. Drie voor de literatuur en een voor economie (KnowledgeWalk Institute, sd). Op Curaçao hoor ik zelden een verwijzing hiernaar. Gezien de lage belangstelling voor literatuur is het mogelijk te verklaren. Maar hoe kan het feit dat de ontwikkelingseconoom, Sir Arthur Lewis (1914 – 1991), geboren in St. Lucia niet wordt genoemd? In 1959 is hij benoemd tot rector magnificus van de University of the West Indies. In 1963 werd hij geridderd en sindsdien wordt hij met sir aangesproken. In 1979 ontving hij de Nobelprijs voor de Herdenking voor Economische Wetenschappen. Daarmee was hij de eerste negroïde man die een Nobelprijs won in een andere categorie dan de vrede.
Lewis had vooral interesse voor ontwikkelingslanden en zag het als zijn levensdoel om ontwikkelingslanden economisch te bevorderen. In 1964 publiceerde Lewis zijn belangrijkste werk: “Transforming Traditional Agriculture” (hervorming van de traditionele landbouw). Het Lewis-model; Lewis argumenteerde hoe de landbouw de industrialisatie mogelijk maakte, door het leveren van arbeiders voor de industrialisatie. Het is ook wat wij op Curaçao zaken, de arbeiders van de raffinaderij kwamen uit de agrarische sector.
In het Angelsaksisch Caribisch gebied is Sir Lewis een grootheid. Een van de belangrijkste jaarlijkse conferenties is naar hem vernoemd: “Sir Arthur Lewis Institute of Social and Economic Studies Conference” (SALISES Conference). Dit jaar wordt tweeëntwintigste editie gehouden op Jamaica. Ik weet niet meer hoe ik daar terecht kwam maar ik heb op de elfde editie in 2010, op Trinidad & Tobago een paper gepresenteerd. Ik heb daar goede contacten gemaakt de interactie tussen de lokale universiteit en UWI namen toe en wij tekenden een samenwerkingsovereenkomst. Er is van dit alles niet veel meer over.
Ontwikkelingseconomie doen mij denken aan de aardrijkskundelessen op de middelbare school van mijnheer Pruis. Met name het Take-off model van Rostow (traditionele samenleving, voorwaarden voor opstijgen, opstijgen, doorzetten naar volwassenheid en tijdperk van hoge massaconsumptie). De heer Pruis doceerde ook de dependencia-theorie: Het Westen was het centrum en het Zuiden was de periferie. De periferie was economische en politie onderworpen aan het centrum; daar werden de beslissingen genomen het de rijkdom ging van de periferie, het Zuiden, naar het centrum, Noorden. Een deel van lokale elite is een belangrijk onderdeel van het centrum. Eigenlijk vertelt het boek Why Nation Fail niets nieuw (Acemoglu & Robinson, 2012).
Op Curaçao hoor ik al in geen decennia het woord ontwikkelingseconomie, theorieën of beleid er over en toch staat MEO voor ministerie van Economische Ontwikkeling.
References
Acemoglu, R., & Robinson, J. (2012). Why nations fail. New York: Crown Publishing Group.
KnowledgeWalk Institute. (n.d.). Retrieved from www.caribbeanelections.com: http://www.caribbeanelections.com/knowledge/biography/honoured/nobel.asp
Dr. Miguel Goede
Comments