Prothese voor deugdzaamheid

Corporate Governance is dagelijkse kost geworden. Op 30 september 2013 gaat het om de omstreden benoeming van de vrouw van de premier bij het stichting die gaat over het toerisme. Het gaat om de bestuurscrisis bij de sociale werkplaats en bij de de commerciële universiteit. Ook bij de stichting Kas di Kultura rommelt het. En nu ook het op non-actief stellen van ambtenaren bij onder anderen de LVV. Het is zo druk dat het bureau van de adviseur corporate governance van de overheid een personeelsadvertentie plaats in het kader van uitbreiding. Het aantal columns is gestegen, net als de ingezonden brieven en de advertenties voor een "masterclass".

Op eerste gezicht lijkt het positief. Maar ik moet denken aan de oratie van de hoogleraar corporate governance. Ik heb jaren moeten nadenken over zijn stelling: een code corporate governance is een prothese voor deugdzaamheid. Deze stelling is nu een mogelijke verklaring waarom de deugdzaamheid in de samenleving verloren is gegaan. Het is net een geamputeerd been: een maal geamputeerd is het nooit meer terug te draaien.