Ons beeld van de werkloze en de arbeidsmarkt op Curaçao
DRAFT 2.0
18 februari 2022
Ik was niet van plan nu op dit onderwerp door te gaan, maar de reacties op dit onderwerp hebben mij verbaasd. Ik heb achtentwintig punten op een rij gezet, te beginnen met 20% werkloosheid en 42% jeugdwerkloosheid. De eerste reactie is, en iedereen gaat er op door, is dat de werkloze lui is , niet wil werken, geen skills heeft en geen arbeidsethos, en alles wat bij dit stereotype beeld hoort. Het wordt gewoonte getrouw gevolgd met het verwijzen naar hoe de illegalen hier komen, hard werken en hun gezin in het land van herkomst kunnen onderhouden.
Het gaat mijn voorstellingsvermogen te boven dat men dit beeld heeft van de werkloze. Werklozen worden over een kam geschoren. In werkelijkheid heeft men het over een groep die in onderstand zit of daarvoor in aanmerking zou komen. Een deel zit al meerdere generaties in de onderstand. Maar het gaat ook om de schoolverlaters, de afgestudeerden, de recent werkloos geworden personen, de wat langere tijd werklozen. De werklozen met een vakopleiding op alle niveau. De hoger opgeleiden en andere ZZp’ers.
Over de werkgevers wordt geen woord gerept. Bijvoorbeeld de lonen en arbeidsomstandigheden. Ook over het onderwijs wordt gesproken. Het feit dat er geen goed systeem van openbaar vervoer is om op school en werk te verschijnen. Dat er geen tweede kans onderwijs is. Dat er geen resocialisatie is voor mensen die in aanraking zijn gekomen met justitie. Dat een Verklaring Omtrent het Gedrag voor deze groep erg moeilijk wordt afgegeven.
Het is echt de mening van de geprivilegieerde “zeven vinkjes” Curaçaoënaar die niet instaat is om uit zijn bubbel te stappen en zich in te leven in de situatie van de werklozen. Men begrijpt niet dat een systeem dat bijna omvalt van corruptie niet die banen en voorwaarden schept om de werkloosheid terug te dringen. Zo denk één dat het probleem van Family & Friends uitsluitend ten koste gaat van die andere kandidaat die wel voldoet aan de aanstellingseisen maar opzij is gezet om familielid te benoemen. Men denkt dat het gewoon substitutie is en dat het aantal banen gelijk is gebleven. Deze deachte is helemaal fout. Stel dat het gaat om de functie beleidsmedewerker werkgelegenheid. Het neefje is totaal niet geschikt om bij te dragen aan de oplossing van de werkloosheid; het interesseert hem ook niet, als hij maar zijn salaris, van vier of meer malen het minimumloon kan, opstrijken. Het is ordinair rent-seeking. Mensen met een meerwaarde scheppen direct of indirect meer banen.
De geprivilegieerden hebben geen idee wat het is om rond te komen met een uitkering of het minimumloon, dat niet stijgt en dat vaak ook een eindsalaris is. Het is dus blame the victim. Is ook makkelijk want als het probleem bij de werklozen zit, is het niet ons probleem. Men heeft geen inzicht in nieuwe inzichten als bijvoorbeeld Universal Basic Income (UBI). UBI is onder andere gebaseerd op het inzicht dat structurele armoede het denkvermogen en de hersenen aantast (Bregman, 2016). Door mensen zekerheid van inkomen te bieden gaat men beter functioneren, eten, slapen, leren en werken. Ja, er is een groep die inderdaad een uitdaging is en die een specifieke aanpak behoeft.
References
Bregman, R. (2016, June 8). Why do the poor make such poor decisions? Retrieved from thecorrespondent.com: https://thecorrespondent.com/4664/why-do-the-poor-make-such-poor-decisions/179307480-39a74caf
Dr. Miguel Goede
Comments