Megatrends en The End of History
DRAFT 1.0
25 juni 2021
Ik ben een trendwatcher. Er zijn van die boeken die ik nog eens lees om te kijken of de schrijver gelijk heeft gekregen. Een van de eerste waar ik aan denk zijn de tien Megatrends van Naisbett:
• Industriële samenleving verschuift naar informatiemaatschappij;
• Gedwongen technologie tot high tech/high touch, d.w.z. nieuwe technologie tegenwicht bieden aan een menselijke reactie;
• Nationale economie naar wereldeconomie;
• Korte termijn tot lange termijn oriëntatie;
• Centralisatie naar decentralisatie;
• Afhankelijkheid van instellingen voor zelfhulp;
• Representatieve democratie naar participatieve democratie;
• Hiërarchieën naar netwerken;
• Herstructurering van de Verenigde Staten van Noord naar Zuidwest en Florida;
• Of/of naar meerdere opties. (Naisbitt, Megatrends; Ten New Directions Transforming Our Lives, 1982)
In 1994 las ik “Global Paradox”. "hoe groter de wereldeconomie, hoe machtiger de kleinste spelers." Naarmate het totale systeem in omvang en complexiteit groeit, neemt het belang van de afzonderlijke onderdelen in directe verhouding toe. Deze schijnbare tegenstelling is zowel in het bedrijfsleven als in de politiek aan het werk, zegt hij. Om te overleven, decentraliseren en herstructureren grote bedrijven tegenwoordig. Velen hebben de toegenomen efficiëntie en effectiviteit ontdekt van laterale in plaats van verticale organisatie - netwerken van autonome eenheden in plaats van formele hiërarchieën (Naisbitt, Global Paradox, 1994). Ik weet niet of hij hier duidelijk helemaal gelijk heeft gekregen.
Ook zijn boek over hoe wij snakken naar aangeraakt te worden en fysiek contact is waar. Mensen doen alles virtueel en hunkeren naar menselijke interacties (Naisbitt, Naisbitt, & Philips, High tech high touch; Technology and Our Search for Meaning, 1999). Bij het terug zien had ik niet verwacht dat Naisbitt veertig jaar later zo veel gelijk zou hebben.
In 1989 al schreef Drucker (die bijna honderd boeken publiceerde en die ik ooit zag spreken) dat de impact van de computer meer sociaal dan technologische zou zijn (Drucker, 1989). Het brengt mij naar de stellingen “everything that can be digitized, will be digitalized” van Negroponte. Een auteur die ik heb ontmoet en die gelijk heeft gekregen (Negroponte, 1995). Toffler schreef “Powershift” (Toffler, 1990). Ook verbluffend om terug te lezen. Hij stelde dat hoewel de krantenkoppen zich richten op machtsverschuivingen op mondiaal niveau, er even belangrijke verschuivingen plaatsvinden in de wereld van alledag waarin we allemaal leven: de wereld van supermarkten en ziekenhuizen, banken en kantoren, televisie en telefoons, politiek en priveleven. In 1995 schreef Bill Gates “Road Ahead”. Daarin beschreef hij het gezin, het huis, de school, de politie. Wat bleef hangen is dat hij liet zien hoe een scholier in de keuken zijn spreekbeurt met behulp van internet voorbereidde. Hij sprak over asynchrone televisie; de kijker beplaat wanneer hij naar een specifiek programma wil kijken (Gates, Myhrvold, & Rinearson, 1995). Sta daar even bij stil, Youtube begon pas in 2005. En in 2006 werd “You” Time Magazine person of the year. Gates schreef daarna nog meer. In 2021 publiceerde hij over de klimaatcrisis.
Wij schreven zelf in 1997 “2020; Creating the Caribbean Future”. Op sommige punten hebben wij het goed gezien (Arthur Andersen, 1997).
Dit genre blijft populair zo schreef Thomas Friedman over de komende honderd jaar (Friedman, 2019). Opvallend is dat ik mij niet kan herinneren dat in een van deze boeken een pandemie werd voorzien.
De meeste van deze boeken werden ten onrechte niet serieus genomen. De enige die serieus genomen werd was “The End of History”. Fukuyama poneerde de controversiële stelling dat het einde van de Koude Oorlog tevens het einde van de vooruitgang van de menselijke geschiedenis markeert. Fukuyama beweert niet dat op een gegeven punt in de toekomst het voorkomen van gebeurtenissen zal stoppen. Wat hij wel stelt is dat in de toekomst de democratie steeds meer dominant zal worden. Ook wanneer het totalitarisme zou terugkomen, zou dit slechts een tijdelijke stap terug zijn, waarna de evolutie in de richting van de democratie zal voortgaan. (Fukuyama, 1992). Ik weet het niet.
Ik vraag mij af wie deze boeken nog ooit een keer zal lezen. Ik raad het wel aan.
References
Arthur Andersen. (1997). 2020: Creating The Caribbean Future. Retrieved from https://www.academia.edu/37049781/2020_Creating_The_Caribbean_Future_pdf
Drucker, P. (1989). The new realities: in government and politics, in economics and business, in society and world view . New York: Harper & Row.
Friedman, T. (2019). The Next 100 years; a forecast for the 21st century. Anchor Books.
Fukuyama, F. (1992). The End of History and the Last Man. Free Press.
Gates, B., Myhrvold, N., & Rinearson, P. (1995). The road ahead. New York: Viking.
Naisbitt, J. (1982). Megatrends; Ten New Directions Transforming Our Lives. Londo & Sydney: Mac donalds & co.
Naisbitt, J. (1994). Global Paradox. New York: Avon Books.
Naisbitt, J., Naisbitt, N., & Philips, D. (1999). High tech high touch; Technology and Our Search for Meaning. New York: Broadway Books.
Negroponte, N. (1995). Being Digital. Vintage Books.
Toffler, A. (1990). Powershift; Knowledge, Wealth, and Violance at the Edge of the 21st Century. Bantam Books.
Dr. Miguel Goede
Comments