Lijders en de volgerschapscrisis
DRAFT 2.0
11 mei 2022
Iedereen heeft het over de leiderschapscrisis; Curaçao heeft geen leiders. En dat in alle sectoren. Dat is wat ik al meer dan twintig jaar hoor. Maar zelden wordt gedefinieerd wat met ‘leider’ wordt bedoelt.
Ik spreek allang niet meer van leider maar van ‘leiderschap’. Het is een eigenschap die iedereen heeft en ontwikkeld kan worden. En leiderschap is iets van een groep; een leiderschapsysteem. De mensen die onderdeel van het systeem zijn veranderen van rol afhankelijk van de situatie, dat is het zogenaamde ‘situationeel leiderschap’.
Dan heb je het fenomeen ‘dienend leiderschap’, de punt van de piramide is niet de top maar de bodem. De leider is niet degene die door de groep gediend wordt, maar dient de groep.
Dan hebben wij nog de verwarring van een management positie met leiderschap. Wij mogen al blij zijn als er sprake is van management. Maar dat is er vaak ook niet. Management is doing things right en leiderschap is doing the right thing. Denk eraan, men kan niet eens de jaarrekening voor mekaar krijgen.
Punt is dat leiderschap een relatie is tussen degene die leidt en de volgers. Zonder volgers, geen leider. Volgens mij hebben wij niet alleen een probleem met leiderschap, maar ook met volgerschap. Wij willen nooit volgen, c.q. geleid worden. Tegenwoordig wordt volgen geassocieerd met schapen. Wij roepen gelijk dat wij geen schapen zijn. Maar geniale anarchie is ook geen optie.
Het gaat bij leiderschap om een gezamenlijke visie EN acties en het betrekken van mensen om samen te migreren naar de gewenste situatie. Het gaat om gebruik te maken van talenten, capaciteiten, denk- en uitvoeringscapaciteiten. Ja, het volgerschap is ook een kunst; iedereen is ook volger.
Soms lijkt het erop dat wij meer lijders hebben. De vakbondsleider kan niets anders dan wat de achterban wil. De CEO kan niets anders dan wat de RvC wil. Wat is de oplossing? De eerste stap is bewust worden van volgerschap en leiderschap.
Miguel Goede
Comments