“Heb je op blz17 artikel amigoe gelezen. Kunnen we dit niet digitaal plaatsen?? Ik zeg dit al jaren.” Vraagt Stanley Brown mij in een boodschap via Facebook op zaterdag 1 juni 2013. Het gaat om het volgende artikel.
Ondervoeding kinderen kost wereldeconomie miljarden
WASHINGTON — Ondervoeding bij baby’s leidt niet alleen tot ernstige gezondheidsproblemen, het kost de wereldeconomie ook jaarlijks miljarden euro’s omdat de kinderen minder goed vaardigheden aanleren als rekenen en lezen, zo meldt
persbureau IPS. De organisatie Save the Children (STC) baseert zich voor een nieuw rapport op een langetermijnstudie in vier landen. Daaruit blijkt dat chronisch ondervoede kinderen – bijna een op de vier kinderen-- die vandaag geboren worden aanzienlijk minder goed kunnen lezen, schrijven of rekenen.
Die handicap leidt samen met andere cognitieve problemen tot een vermindering van hun inkomsten als volwassene met een vijfde, en zo tot een verminderde economische groei in de landen waar ze leven.
Betere voeding in de eerst duizend dagen van de start van de zwangerschap tot de tweede verjaardag van het kind kan de kansen van het kind om te leren en een inkomen te verwerven enorm stimuleren
Bijna de helft van alle kinderen in Azië onder de vijf jaar is te klein voor hun leeftijd, door ondervoeding.
Wereldleiders moeten concrete acties ondernemen om de ondervoeding in die eerste dagen terug te dringen en te investeren in de toekomst van kinderen.”
De kinderen die in hun eerste duizend dagen ondervoed waren, scoorden 7 procent lager op rekentests en 19 procent lager op een leestest. Ze hadden ook minder vertrouwen in hun kansen om hun situatie te verbeteren. Het rapport schat de globale impact van ondervoeding op 125 miljard dollar per jaar tegen 2030. Het roept de leiders op de G8-top in Noord-Ierland volgende week op om het probleem aan te pakken.
Stanley Brown roept dit al jaren en wordt als dorpsgek weggezet. Ik moet ook gelijk denken aan het volgende kort eerder verschenen UNICEF rapport.
Kinderbescherming werkt te verspreid’
21 mei 2013 by: curacaoredactie
WILLEMSTAD — Hoewel het systeem voor de kinderbescherming op Curaçao de noodzakelijke componenten heeft, werkt het als geheel niet harmonieus en doortastend in de velden van preventie, zorg, rehabilitatie en het herstel van rechten van het kind. Verschillende stichtingen werken los van elkaar en een uitgebreid overheidsbeleid ontbreekt.
Dat meldt Unicef, de afdeling voor kinderen van de Verenigde Naties, in haar rapport over Curaçao. Net als de bevindingen op St. Maarten en Aruba, concludeert Unicef dat in het algemeen reden is tot positivisme, wanneer het gaat om fundamentele rechten van het kind op Curaçao.
Maar er liggen nog veel belangrijke kansen op verbetering.
Positieve punten uit het rapport zijn bijvoorbeeld de toegang tot onderwijs, de naleving van de leerplicht en het feit dat bijna iedereen verzekerd is tegen ziektekosten.
Aandachtspunten die genoemd worden zijn onder andere de toename van huiselijk geweld, het aantal drop-outs en overgewicht.
Het Unicef-rapport is gebaseerd op uitgebreid onderzoek, uitgevoerd door de onafhankelijke organisatie Observatorio Social de Ecuador (OSE).
De onderzoekers hebben mensen geïnterviewd uit alle lagen van de bevolking, van de kinderen zelf tot academici, en van immigranten tot ministers.
Bovendien hebben ze grote hoeveelheden statistische gegevens en achtergrondliteratuur bestudeerd.
Hoewel Curaçao aangeslagen wordt als een land met een hoog inkomen, treffen ongelijkheden gerelateerd aan armoede een kwart van de bevolking en dus ook het leven van kinderen, wat een risico is voor de gehele samenleving.
Aanbevelingen
Unicef doet daarom een aantal aanbevelingen.
Kinderen die zich in een conflictsituatie bevinden, moeten zich kunnen wenden tot een speciaal bureau, zoals een Ombudsman voor kinderen.
Ondanks projecten om ouders op te voeden over het onderwerp, is geweld tegen kinderen binnen het gezin een groot probleem en informatie en cijfers zijn vaak ad hoc en verspreid.
Onderwijs is verplicht, maar wordt niet geboden in de gevangenis en ook migrantenkinderen blijven nog te vaak verstoken van onderwijs aan de universiteit.
Hoewel de overheid wel stappen heeft ondernomen om voortijdige schooluitval te beperken, is ze er nog niet in geslaagd de moeilijkheden op elk schoolniveau op te lossen.
Het percentage tienerzwangerschappen is nog te hoog.
Ook zou er een overheidsbeleid moeten komen voor borstvoeding.
Gehandicapte kinderen kunnen nog te vaak niet terecht in het regulier onderwijs.
Ook noemt het rapport het fenomeen van het smokkelen van kinderen voor gedwongen arbeid of seksuele exploitatie.
Vorig jaar heeft de US Department of State dat ook aangehaald.
Waarschijnlijk wordt verwezen naar een zaak waarin kinderen met vervalste reispapieren uit Haïti via Curaçao en Suriname op weg waren naar Frans Guyana.
Unicef waarschuwt dit soort praktijken niet te verbergen of normaal te gaan vinden.
Kinderopvang
De aanwezige kinderopvang die door de overheid gesubsidieerd wordt, alsmede naschoolse opvang en activiteiten voor scholieren, is te beperkt.
De opvang in de privésector is te duur.
Moeders staan er alleen voor om de opvang van hun kinderen te regelen, zonder hulp van een partner of de overheid.
Tussen mannen en vrouwen op de werkvloer bestaat nog steeds ongelijkheid en genderbeleid is nog steeds niet gemeengoed binnen de overheid.
“De relatieve groei in het sterftecijfer de afgelopen twaalf jaar onder kinderen onder de vijf jaar, is aanleiding voor onderzoek”
, aldus Unicef.
Alle conclusies en aanbevelingen zijn te lezen op www.unicef.nl/childrights.
: Published by:
(Knipselkrant Curacao © 2010-2013 ) www.kkcuracao.com
(http://www.kkcuracao.com/?p=27928, geraadpleegd op 6 juni 2013)
Ik moet gelijk denken aan het wegsturen van de ambtelijke top bij het ministerie van Sociale Ontwikkeling, Arbeid en Welzijn (SOAW) door een dictatoriale minister die totaal ongeschikt overkomt. De aangekondigde staking van door de onderwijzersvakbond van aanstaande maandag. De hoge dropouts en hoge criminaliteit. Ik moet ook denken aan Runy Calmera die via FB laat weten alleen te willen communiceren over positieve zaken. Ik moet denken aan Orlando Meulens die mij waarschuwt voor fatalisme. Ik moet denken aan Marilieke die na het lezen van de roman “De droevige kampioen” van Jan Brokken heeft besloten haar gezin te pakken en het eiland weer te verlaten. Ik denk aan de onwetende journalisten die zonder kennis van zaken en zonder achtergrond informatie het lef hebben om zaken stellig tegen te spreken. Ik vraag me of er inderdaad een complot is om deze bevolking dom te houden. Ik moet ook denken aan de recente protesten tegen genetisch gemanipuleerde zaden door het concern Monsantos. Ik heb mij er nog niet echt in verdiept.
Comments