Ik vergeet het wel eens, want er is vaak niets te vieren. Maar als je op zaterdag 4 januari 2014 in de ochtend door je vrouw wordt vertelt dat een kennis van nog geen veertig jaar is gestapt, dan begrijp je dat. Hij was een super intelligente jongeman en daarom heel goed wist hoe het allemaal zat en voor hem hoefde het biet meer.
Dan ga je daar Caracasbaai voor de wekelijkse zwem. Ik meende mijn naam te horen. Nog en een keer. Ja! En als ik op vrouw afstap herken ik haar, want ik heb geen bril, natuurlijk. Het blijkt een dierbare kennis van me te zijn die ik amper herken. Ze heeft een zeer agressieve spierziekte. Ze is nog helder van geest en wil me van alles vertellen. Ze is door haar ziekte moeilijk te verstaan. Ik neem afscheid van haar en verdwijn in de zee. Het leven is een feest maar niet altijd en niet voor iedereen en daarom "you must enjoy the good times while they last". Je gezondheid is op de eerste plaats.
Commenti