En dan heb je die nieuwe bloglezer die je vertelt dat je boek in een naive stijl is geschreven, maar er vanuit gaat dat het bewust is. Op Curaçao noemen we dit: "hinka dede". Dat is is letterlijk: een vinger steken. Men zegt zogenaamd niets bijzonders maar ondertussen heeft men het wel gezegd.
Ik herinneren me ook de dag dat ik na de lunch om 15:15 in de auto stapte en ging checken of 2121 goed liep. Ik hoorde Zuid Amerikaanse klanken. Wat? Madam de presentatrice was 20 minuten te laat om met de beste advocaat van het eiland te praten. Mindset 1.0. Hoe gaan we nu de feedback schenken? Het heeft meerdere weken geduurd en volgens mij is de feedback nooit aangekomen.
Maar het meest pijnlijkste voorbeeld is als op 29 mei een journalist inbelt in de talkshow en gediscontroleerd begint te roepen dat de revolte van 30 mei 1969 niet te maken heeft met ras, maar dat het ging om een arbeidsconflict. Dit als reactie op een eerdere inbelster. Ik probeer hem te kalmeren omdat ik zijn punt niet begrijp. Na meerdere pogingen lukt het en denk ik dat ik zijn punt snap. Het vervelendevoor de man is dat alle bronnen bevestigen dat ras (etniciteit) een rol heeft gespeeld. De volgende dag hoor ik de man vol harde in zijn standpunt. Dit illustreert mijn stelling dat we onze mindset niet veranderen. Had deze mijnheer gelezen en gereflecteerd was hij verder gekomen.
Feedback schenken en ontvangen is erg moeilijk in het land Curacao, maar we kunnen zonder feedback niet groeien. Het moet niemand verbazen dat we weinig feedback schenken en ontvangen.