Dag van de arbeid
DRAFT 2.0
1 mei 2022
1 mei is voor mij altijd al een datum van gemengde gevoelens geweest. Het is een van de meest vreugdevolle datums, omdat het de verjaardag is van mijn dochter en anderzijds heb ik in 2011 een trauma opgelopen ten aanzien van arbeid, door de wijze waarop ik ben ontslagen en nooit meer echt goed heb kunnen meedoen aan het arbeidsproces. Vandaag is het veel erger, want één van mijn beste vrienden is op 28 april, op jonge leeftijd, in Antwerpen overleden, en ik lig er nog wakker van. Zeker nu mijn vrouw bij mijn dochter zit, en ook heb ik nog een wondje in mijn mond. Volgens mij is dit het rijtje wel.
Traditioneel hebben wij dan de kerkdienst op TV en daarna de speeches. Mijn zoon in TV-hoek heeft het aan en ik kan het goed volgen. Traditioneel is het accent in de toespraken, naar mijn mening vaak verkeerd. Het gaat meestal over CAO en meer geld. Dit keer heeft een vakbondsman het over het feit dat achturige werkdag honderd jaar geleden is ingevoerd en dat wij verder stil staan. Een andere leider verwijst naar de impact van de pandemie.
En dan hoor ik de minister van Economische ontwikkeling. Hij alleen maar goede dingen. Hij zegt dat de economische ontwikkeling alleen maar zin heeft als de arbeiders daarin delen. Als er arbeidsplaatsen erbij komen om de werkloosheid terug te dringen. Hij meldt dat de laatste tijd het aantal onderstandtrekkers is gestegen, maar ook dat er veel onderstandtrekkers werk hebben gevonden. Maar veel van dat werk betaalt onder het minimumloon en dat daar iets aan gedaan moet worden. De armoede is schrijnend, ondanks dat de overheid en anderen er iets aan proberen te doen. Het openbaar vervoer naar het werk is niet adequaat en de kinderopvang is niet goed. Ik voel me stukken beter, want de minister weet waar de schoen wringt. Ik doe nog een check bij mijzelf om te kijken of ik bias ben, en concludeer dat ik het niet ben.
Voor de zekerheid maak ik een lijst over wat hij niet heeft genoemd of ook had kunnen noemen. Het vertrek van niet alleen mensen die hun baan hebben verloren, maar ook gewoon mensen die het niet meer zien zitten. Het feit dat studenten vertrekken, en afgestudeerden nog steeds geen antwoord krijgen op hun sollicitatie. Het feit dat Family & Friends onverminderd doorgaat en niemand er wat over zegt, laat staan doet. Dat er niet alleen grensoverscheidendgedrag is op het werk, maar ook prostitutie (letterlijk). Hij had iets kunnen zeggen over food security en de energietransitie. Dat het verschil tussen rijk en arm niet lang meer houdbaar is. Maar wat hij zei is voor mij, op zo’n dag, al hoopvol.
Miguel Goede
Comments