Communicatie als beleidsinstrument
DRAFT 1.0
18 april 2021
Tegenwoordig kijken mensen vreemd op als ik uitleg dat digitalisering een beleidsinstrument is geworden. Die verontwaardiging had je vijfentwintig jaar geleden als ik zij dat communicatie een beleidsinstrument is. De implementatie van het COVID-19 beleid maakt dat evident. Het meest ingezette beleidsinstrument is communicatie. Alle vormen van communicatie worden ingezet om via informatie de burger zich zo te laten gedragen dat beleidsvraagstuk kan worden opgelost.
Kijken wij specifiek naar het vaccinatieproces dan is te zien dat door de communicatiecampagne burgers zich laten vaccineren en dat het verloopt via een te verwachten patroon, want er is een model die ons dat inzicht levert.
We zitten op 60%. Wij weten gewoon dat er nog 24% erbij te halen is. Dat is moeilijk. De laatste 16% gaat 80% van de energie kosten. Dit is gewoon al decennia bekend (Rogers, 2003). Ik heb dit model jaren terug aangepast of toegepast voor het Caribisch gebied (Goede, 2011).
Iemand riep, dit is oud. Ik werp tegen: Marx’ model is ook oud. Modellen en theorieën blijven staan tot het paradigma is verworpen. Bovendien als je het had toegepast zou men de weerstand tegen het vaccineren hebben zien aankomen en begrepen. Het wordt nog steeds gedoceerd en gebruikt want het is geldig. Het gaat hier niet om de mode van de dag. De theorieën die nu door de epidemiologen worden toegepast zijn 100 jaar oud .
Wij zien de overheid de communicatie steeds aanpassen en verfijnen om nog meer mensen te overreden om zich te laten vaccineren om de target van 85% te halen. Het is het instrument om menselijk gedrag te beïnvloeden door bij mensen in de bovenkamer binnen te dringen.
Wat vak niet werd ingezien is dat laggards niet passief niet meedoen aan het beleid, maar heel actief een anti-campagne voeren. Dit zien bij de vaccinatie ook. In een democratie is dat niet fout.
Naast communicatie worden de beleidsinstrumenten digitalisering in de vorm van websites en databanken in ingezet, evenals het instrument faciliteiten, de faciliteiten worden op strategische locatie opgezet met een zo goed mogelijke logistiek om ook op die manier de burger te overtuigen.
References
Goede, M. (2011). The dynamics of organizational change in small developing islands: The case of Curaçao. Caribbean Studies, 139 - 167.
Rogers, E. (2003). The Diffusion of Innovations. Fifth Edition. . New York: The Free Press.
Dr. Miguel Goede
Comments