Carnaval is voor velen hun lust en hun leven
20 februari 2023
Wie anno 2023 naar carnaval kijkt moet zich afvragen hoe levensvatbaar ons carnaval nog is. De achteruitgang van ons carnaval is niet veroorzaakt door twee jaar pandemie maar dat is alleen maar daardoor blootgelegd en versneld. Maar dat is een chapiter op zich.
Ik heb het hier over leven en dus dood. De twee (leven en dood; yin en yang) zijn onlosmakelijk aan elkaar gekoppeld, maar wij denken niet na over het laatste.
Wij hebben een obsessie met jong zijn, want jong zijn wordt geassocieerd met leven, hoewel wij zien dat ook relatief jonge mensen sterven. Het is een uiting van dat wij niet zitten te wachten op de dood. Mensen en de commercie zijn er mee bezig, want door die angst kan er geld verdiend worden. Het leven kan steeds meer gerekt worden, tegen een steeds hogere prijs. Maar wij staan onvoldoende stil bij de kwaliteit van het leven. Een goed gezegde is: Het gaat niet om meer jaren toe te voegen aan je leven, maar om meer leven toe te voegen aan je jaren. Ik hoor wel eens mensen zeggen: hij is wel in leven maar hij is meer dood dan in leven of hij wacht op de dood. Soms hoor ik: zombie.
In samenlevingen als Nederland is men beland op het punt om te discussiëren en te beslissen wanneer is het leven nog de moeite waard, tegen welke prijs? Wie nag beslissen over stoppen met leven en wie mag het leven beëindigen en hoe? Hier is het taboe. Over dit onderwerp heeft Paul Frissen een interessant boek geschreven (Frissen, 2018).
Feit is iedereen zal een keer sterven. Vraag is wat maak je van je leven en hoe zullen anderen jou herinneren. En hoe wil je herinnert worden. (Covey had het over: to live, to love, to learn, to leave a lega-cy.) In deze context is bizar om te zien dat veel mensen hun tijd besteden aan het proberen te vergaren van materiële rijkdom; zaken die allemaal hier achter gelaten moeten worden. Opvallend is hoe weinig wij spenderen om iets voor een ander te betekenen. Het zijn juist die anderen voor wie wij wat hebben betekend die de herinneringen aan ons zullen koesteren.
Wat ik ook interessant vind is de vraag wat gebeurd er met ons na de dood. Het meest interessante vind ik dat in het Westen over het algemeen wordt gedacht dat wij maar één keer leven. Sommigen denken dat wij daarna naar de hemel gaan of naar de hel, okay, er ook het vagevuur. Anderen denken dat het leven gewoon het einde is. In het Oosten geloven ze in reïncarnatie. Dat houdt in dat de ziel terugkomt in een ander lichaam, dat de ziel nog een kans krijgt om het goed te doen, om uiteindelijk te slagen en opgenomen te worden in het eeuwige. Deze ideeën winnen steeds meer terrein in het Westen.
Ik vraag mij af of wij niet meer zouden moeten reflecteren over leven en dood. Wat is de betekenis van het streepje? Het streepje in het gedicht van Linda Ellis, “The Dash”, verwijst naar het streepje tussen de geboortedatum van een persoon en de sterfdatum op hun grafsteen. Het streepje staat voor de tijd die de persoon op aarde heeft doorgebracht en staat symbool voor zijn of haar leven.
Comments