Business as usual? Onder welke steen leven wij?
DRAFT 5.0
5 mei 2023
In mei 2023 heeft de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) eindelijk de pandemie als endemisch verklaard. Bij ons, op Curaçao, hadden we dat al enkele maanden eerder gedaan. De wereld was al voor de panedmie in een staat van transitie en alle systemen waren aan het kraken. De pandemie bleek eerder een gevolg te zijn van falende systemen dan de oorzaak ervan. Het heeft de gebrokenheid van onze systemen verhuld en de behoefte aan transitie versneld.
Tijdens de pandemie hebben veel landen en denktanks nagedacht over een reset in het post-pandemische tijdperk. Echter, op Curaçao lijkt dit niet het geval te zijn. Dat is gezien ons treurige trackrecord ook geen verrassing. Als leider van onze denktank hielden we rekening met een scala aan reacties van samenlevingen, overheden, organisaties en individuen: van een totale systeemreset tot gewoon doorgaan zoals we altijd deden. Curaçao kiest duidelijk voor het laatste: business as usual. En zelfs de weinige veranderingen die er zijn, worden afgedwongen door Nederland via een onderlinge regelingen en het landspakket. Er wordt wel steeds meer lippendienst bewezen aan een gemeenschappelijke visie, maar de realiteit is dat onze systemen simpelweg niet houdbaar zijn en dat de wal het schip uiteindelijk zal keren.
Een van de vele systemen die kapot is, is de gezondheidszorg. Dit is niet nieuw en staat al jaren op de agenda. En in juli 2023 voor de zoveelste keer in een IMF rapport. Wij hebben een van de duurste systemen ter wereld!. De pandemie heeft slechts laten zien hoe urgent de problemen zijn. Enkele aspecten zijn: het gebrek aan aandacht voor preventie, te dure medicijnen, vergrijzing en andere demografische ontwikkelingen, een veel te duur nieuw ziekenhuis en fondsen die de zorg niet meer kunnen dragen. Dit zijn allemaal gevolgen van een gezondheidszorg die sinds de jaren tachtig is doordrenkt met neoliberaal marktdenken.
In onze samenleving, waarin het neoliberalisme ook het intellectuele denken en debat heeft onderdrukt, is er nauwelijks een geluid dat probeert uit te leggen dat we in een geïmplodeerde samenleving leven. In deze context vechten medisch specialisten en hun aanbidders, die hen als goden vereren, voor een inkomen dat hoger is dan het salaris van de minister-president. Maar hoe? De specialisten worden betaald door premies en belastingen. Het aantal mensen dat kan bijdragen aan de fondsen loopt sterk terug door vergrijzing, armoede of emigratie. Ook de financiering vanuit de overheid staat om dezelfde redenen onder druk. Als we de som maken, hoe kunnen we specialisten blijven betalen wat ze wensen? Het is het business as usual denken dat de nieuwe werkelijkheid niet wil inzien.
Het is hoog tijd dat we de realiteit onder ogen zien en een echte transitie omarmen. Onze systemen moeten fundamenteel worden herzien en we moeten de nadruk leggen op preventie, duurzaamheid en inclusie. We moeten onze gezondheidszorg herstructureren en ervoor zorgen dat deze toegankelijk en betaalbaar blijft voor iedereen, ongeacht hun sociaaleconomische status. Het is tijd om uit de schaduw van business as usual te stappen en te bouwen aan een veerkrachtige en duurzame toekomst voor Curaçao.
Laten we de pandemie gebruiken als een wake-up call om onze gebroken systemen te herstellen en een betere toekomst te creëren voor alle inwoners van Curaçao. Het is aan ons om onder onze steen vandaan te komen en een positieve verandering teweeg te brengen. De tijd is nu.
Miguel Goede
Comments