2.0 met 3.0 allure

Ik ben in Mc Café aan de koffie. Moet even bijkomen. Ik kom uit de studio van mijn talkshow 2121. Ik moest als producer daar niet zijn. Maar omdat ik weet dat alle plannen niet werken had ik nog een ultieme optie: als alles mis gaat dan doe ik de talkshow zelf. Natuurlijk dacht ik dat het nooit nodig zou zijn. Maar helaas ik moest de talkshow met Stanley Brown openen, want juffrouw de gastvrouw was laat. Hoe kan dat nu? En het gaat hier om een dame die minstens vijftien jaar jonger is dan ik. Dus de komende generatie gaat het niet zomaar maken. We mogen niet veronderstellen dat zij het beter gaan doen. Ik zucht ben moe. Ik heb de hele dag met tegenzin zitten worstelen met mijn volgende boek “Caribbean SIDS 3.0”. Ik heb geen dagboek meer. Maar dit zou zomaar een passage kunnen zijn uit mijn dagboek. Een dagboek bijhouden is een goede techniek om te flecteren en om te werken aan een mindset 3.0. Had ik al vertelt dat de dag daardoor de gast helemaal niet was komen opdagen in 2121? Dat de dienstdoende presentator niets anders kon dan bij kort voor de uitzending bellen? Het protocol is dat je de ochtend van de show je gast moet bellen om te weten of je plan B in werking moet treden. we hebben die middag mag muziek gedraaid en aan het einde een interview herhaald. Het is niet dat ik tijd heb om boeken te schrijven. Blijkbaar is het schrijven van boeken het enige "gesprek" is dat nog werkt. Er bestaat geen gesprek meer. Geen productief gesprek. Ik luister op mijn iPad naar de talkshow 2121 in de studio. Het lijkt leuk, maar is veel te emotioneel. Het is niet het gesprek dat we aan de mensen willen modelleren. We moeten mensen leren dat een gesprek een structuur heeft. Twee mensen die elkaar laten uitspreken. Waar woorden zorgvuldig worden gekozen. En argumenten tegenover elkaar worden gesteld. Het is allemaal 2.0 met 3.0 pretentie. We hebben nog een lange weg te gaan. Terwijl ik hier koffie drinkt. Het is een proces. Wanneer ik denk dat we het hebben gehad belt die ene jonge man uit de Verenigde Staten in. Hij vertelt dat hij vier keer heeft getracht terug te komen om hier te komen werken. Iedere keer heeft hij maanden rond gelopen om te solliciteren, zonder resultaat. De vierde keer heeft hij een eigen bedrijf gestart. Hij kon geen lezing krijgen, maar wel had hij gelijk de belastingdienst op zijn stoep. De conclusie is dan ook: je hebt niet aan kennis als je geen kennissen hebt. Ik was het bijna vergeten om 11:00 had ik college gegeven via Skype gegeven aan Bonairiaanse leerlingen en hadden we dezelfde conclusie. We zijn een kenniseconomie 3.0 maar een kennisseneconomie.