Vernederen op school komt van vernederen op de plantage
DRAFT 1.0
9 september 2021
Normaal schrijft ik niet direct na aanleiding van een actueel gebeuren, ik laat er heel wat dagen over gaan, om afstand te nemen en hoop ik ook dat de lezer dan dat ook heeft gedaan.
Ik maak een uitzondering voor het gebeuren van de politie en douane controle bij een bekende middelbare school op Curaçao, waarbij uit iedere klas drie leerlingen zijn meegenomen. Uit deze groep moest een deel uit de kleren en ook bukken voor “inspectie”. Men was zogenaamd op zoek naar drugs en wapens als onderdeel van preventie op school.
Dit allemaal is als uiterst vernederend ervaren door de leerlingen, ouders en docenten. En is ook zo. Hoe kunnen wij dit duiden?
Een paar dagen terug vroeg Ronald Ketellapper mij, naar aanleiding van mijn schrijven “Verantwoordelijkheid, autonomie en het Caribisch orgaan voor hervorming en ontwikkeling (Coho; DRAFT 1.0, 7 september 2021” het volgende: “Miguel, welke rol speelt het onderwijs in het handhaven of juist elimineren van de cultuur van ontwijken van verantwoordelijkheid?” Mijn antwoord was een woord: Reproductie.
Ook in dat stuk wees ik op het ideaaltype de plantage. Dit is mijn punt. Op de plantage worden slaven gebroken door vernedering. Een belangrijk deel van de angst is de angst om vernederd te worden. Wat wij op de school als plantage hebben gezien en zien is hoe de kinderen worden gebroken door vernedering. Ze hebben geen recht zich te verzetten tegen controle. Ze worden gescheiden van elkaar, van de ouders of voogden en hun docenten worden ook machteloos gemaakt. Een kleine groep wordt totaal gedenigreerd door publiekelijk totaal mensonterend behandeld te worden, door de politie. De politie, bijgestaan door een docent die buitengewoon agent van politie is, zijn zich van geen kwaad bewust. Het is dezelfde politie die van zeshonderd kilogram drugs is beroofd en die een rapper op de luchthaven een corrigerende “tik” gaf. Bij dit laatste vonden velen prachtig. Zo hoort het als je ons neger noemt. Het is wreed en meedogenloos. Zo is iedereen gebroken en straks als het stof weer is gaan liggen is het weer honderd jaar rustig op de plantage. En natuurlijk is niemand verantwoordelijk.
Dat dit mogelijk is op een school anno 2021, bewijst dat de theorieën Frantz Fanon en Paulo Freire of niet kloppen, of niet zijn begrepen of niet goed zijn geïmplementeerd.
Wat is de oplossing? Er is geen quick fix. Ik begin met het benoemen en beschrijven van het probleem. En verder probeer ik het zelf beter te doen, een ander voorbeeld te geven. Dat lukt niet altijd, maar ik blijf mijn best doen. Nelson Mandela, zei ooit: “I am not a saint, unless you think of a saint as a sinner who keeps on trying.”
Dr. Miguel Goede
References
There are no sources in the current document.
Dr. Miguel Goede
Yorumlar