Tula’s opstand: Reflecties op herdenken en erkennen
DRAFT 4.0
30 augustus 2023
In de geschiedenis zijn er momenten die ons dwingen om stil te staan, te herdenken en te reflecteren. Een van die momenten is de opstand die begon op 17 augustus 1795 onder leiding van Tula, een figuur die symbool staat voor moed en verzet tegen onderdrukking. Het jaar waarin deze opstand wordt herdacht, valt samen met een andere belangrijke ontwikkeling: de roep om excuses en vergiffenis voor het slavernijverleden door de koning! Maar hoe wordt deze herdenking gevoeld en beleefd, vooral in de context van ons eiland zelf?
Terwijl in Nederland de aandacht voor het herdenken van Tula’s opstand en het erkennen van het slavernijverleden lijkt te groeien―voor het eerst in de geschiedenis wordt is de vertegenwoordiger van Nederland een zwarte man― valt het op dat op het eiland zelf, waar de geschiedenis plaatsvond, de animo voor deze herdenking beperkter lijkt te zijn. Verschillende redenen kunnen worden aangevoerd om dit fenomeen te begrijpen. De heersende economische crisis, extreme hitte en de afnemende aanwezigheid van de ‘harde kern’ die al sinds de jaren zestig voor erkenning strijdt, kunnen invloed hebben op de betrokkenheid bij de herdenking.
Jongeren van vandaag hebben andere prioriteiten en kijken op een andere manier naar historische gebeurtenissen. Terwijl het verleden een belangrijke gids kan zijn voor de toekomst, hebben jongeren vaak hun energie nodig om hun plaats in een snel veranderende wereld te veroveren; een wereld waarin ze nog maar aan de bak moeten zien te komen, een husi te kunnen kopen en peonsioen te kunnen opbouwen. Dit betekent niet dat ze de betekenis van Tula’s opstand en het slavernijverleden negeren, maar eerder dat ze op zoek zijn naar manieren om deze geschiedenis te integreren in hun eigen hedendaagse strijd voor gelijkheid en rechtvaardigheid.
Het herdenken van Tula’s opstand en strijd is een uitnodiging om dieper na te denken over de betekenis van erfgoed en geschiedenis. Het gaat niet alleen om het gedenken van een specifieke gebeurtenis, maar ook om het verweven van het verleden met het heden en het bepalen van de koers voor de toekomst. Het erkennen van de rol van Nederland en de koning in het slavernijverleden is een belangrijke stap, maar de manier waarop deze erkenning wordt vertaald in lokale gemeenschappen en op het eiland zelf, is ook van cruciaal belang.
In deze tijd van verandering en transitie is het belangrijk om ruimte te geven aan verschillende perspectieven en manieren van herdenken. Herdenken is niet alleen het verleden vastleggen, maar ook een manier om verbinding te maken tussen generaties, om inzicht te verwerven in onze collectieve geschiedenis en om gezamenlijk te werken aan een inclusieve toekomst. Terwijl het herdenken van Tula’s opstand en het slavernijverleden een complexe en gelaagde kwestie blijft, biedt het de mogelijkheid om te leren, te groeien en te streven naar een wereld waarin gerechtigheid en gelijkheid voorop staan.
Miguel Goede
Kommentare