Tot slot, het slot

Tot slot, het slot

DRAFT 1.0

27 oktober 2021

Dit is de laatste DRAFT 1.0. Een lang jaar schreef ik dagelijks (365) een tekst over governance die ik publiceerde op het internet. Het valt toevallig samen met het zien van de zestigste en laatste aflevering van de Netflix serie “Bolívar” (Uribe, 2019).

Aan het eind van zijn leven zou Bolívar hebben gezegd: ‘¡He arado en el mar y he sembrado en el viento!’ (Ik heb geploegd in de zee en gezaaid in de wind!). Hij stierf op 17 december 1830, op 47 jarige leeftijd, in St. Marta, Colombia, aan tuberculose (net als Brion in 1821), wachtend op een schip om hem te brengen naar Venezuela. In de film spreekt hij dit citaat niet uit maar was het in alles zichtbaar. Hij zei niet te weten of hij het meest ziek, moe of teleurgesteld was.

Toen zijn secretaris, de Britse generaal O’Leary de brief las dat zijn “zoon”, maarschalk Sucre (35 jaar oud) was vermoord, gaf hij de strijd tegen de dood op. Bolívar was afgetreden omdat er jarenlang door zijn tegenstanders werd afgeschilderd als tyran en er geruchten werden verspreid dat hij monarchie wilde stichten. Het volk kwam tegen hem in opstand.

Zijn grote liefde, die hem meerdere keren het leven had gered, “Libertadora del libertador”, Manuela Sáenz (op dat moment 33 jaar), was niet op tijd om hem nog levend te zien. Zij was achtergebleven in de hoofdstad om zijn staatspensioen te regelen. Het werd hem niet zomaar gegund en ook “vrienden” wilden hem niet zomaar geld lenen. Zo kwam de held, de bevrijder van zes landen, de vader des vaderland, aan zijn eind. Volgens de BBC is Bolívar de belangrijkste held van de negentiende eeuw (La BBC reconoce a Simón Bolívar como el héroe más importante del siglo 19, 2011). De liefde van zijn leven, Manuelita, werd aan haar lot overgelaten. Ze zou zesentwintig jaar later sterevn in een verlaten dorpje in Peru.

Wat mij opvalt is dat veel grootheden aan het einde van hun leven geen succes hebben gekend, werden erkend en vaak arm en roemloos stierven: van Gogh, Napoleon, Gandhi, Piar, Brion, Tula. Waarschijnlijk komt vandaar het Curaçaose gezegde: “Na mijn dood, mijn schoonheid ” (despues di mi morto, mi bonitesa).

Ik moet denken aan “De Reis van de Held”. Dit is in 1949 populair geworden dankzij Joseph Campbell, hoogleraar in de mythologie, via zijn boek “De held met de duizend gezichten” (Campbell, 1958). De reis van de held kent twaalf stations die kunnen worden samengevat in vier delen: Thuis, Queeste, Test, Shift.

De volgende station van Bolívar waren indrukwekkend: De crisis, De dolk, De terugkeer, Dood en wederopstanding. Zijn wederopstanding als held was na zijn dood. Hij overleefde een meerdere aanslagen op zijn leven, terwijl hij jarenlang streed tegen tuberculose. Hij werd door zijn strijdmakker general Francisco Santander en andere verraden. Na het doodsvonnis heeft hij Santander gratie verleend, wat hij Piar jaren eerder niet had gegund.

Ik kan mij met het gevoel van Bolívar identificeren. Ploegen in zee, zaaien in de wind. Ik heb er vrede mee. Bij de grootste held aller tijden, Jezus, was het niet anders. Ook hij stierf onwaardig, maar stond wel op uit de dood. Ik kan mij het gevoel van Bolívar voorstellen, aan het eind van 365 dagen.

References

Campbell, J. (1958). The Hero with a Thousand Faces. Pantheon Books.

La BBC reconoce a Simón Bolivar como el heroe mas importante del siglo 19. (2011, Augosto 7). Retrieved from www.notiactual.com: https://www.notiactual.com/la-bbc-reconoce-a-simon-bolivar-como-el-heroe-mas-importante-del-siglo-19/

Uribe, J. (Director). (2019). Bolívar [Motion Picture]. Retrieved from https://www.netflix.com/cw/title/80220422

Dr. Miguel Goede