The caveman and his nomad daughter
DRAFT 3.0
26 januari 2023
Twee maanden geleden, november 2022, dat ik voor een paar dagen in Europa was. Het was in een koude periode. Op stap met mijn dochter viel mij op dat er mensen zijn, zoals zij, die met een smart rugtas en een smart telefoon overal zich op hun gemak voelen c.q. thuis. Alles gaat gewoon door. Als moet, kunnen ze gewoon bij iemand of in en hotel slapen. Ik, met een gelijke uitrusting, heb dat niet.
Ik ben een caveman. Vanuit mijn cave kan ik de wereld besturen. Ik kan alles doen van achter de bescherming van de grot, met gebruik van technologie. Als ik snel kijk heb ik vijf schermen. Andere zaken zal ik maar niet tellen. Als ik op pad ben zet ik dat voort op mijn devices maar mijn brein verlangt naar de bescherming van de grot. De auto is een grot op wielen en dat werkt tot op zeker hoogte, in ieder geval beter dan het openbaar vervoer.
Het ligt niet alleen aan hoe handig de ene of de ander is met de smart telefoon. Het is ook niet de mentaliteit of mindset. Het heeft ook te maken met gevoel van veiligheid. Mijn nomade prinses voelt zich overal veilig en lekker in haar vel. Dat denk ik. Mijn brein daarentegen heeft beschutting nodig om van daaruit te opereren.
Een bevriende coach had het er laatst over. Zijn invalshoek was, dat ik gevoelig ben voor signalen en constant observeer en reflecteer en dat ik daarom terug naar de grot moet om analyseren. Maar dat betekent niet dat een nomade dat niet doet. Leuke stof om over te reflecteren.
Miguel Goede
댓글