Schrijf je het wel of niet
DRAFT 2.0
13 september 2022
Schrijven is een, op je wall delen met je vrienden is twee. Zoals ik stel ben ik geen influencer. Ik schrijf als vinger- en hersenoefening. Bij wijze van uitzondering vraag ik drie tot vier vrienden wat ze van een schrijven vinden om te bepalen of ik het deel. Ik heb slechts een of twee keer besloten om een schrijven niet te delen. Een vertelde teveel over een neef en je moet familieproblemen voorkomen.
Gisteren was weer zo’n moment. Ik legde een tekst voor. De eerste reactie was dat de tekst heftig was en een ernstige situatie in land – de politiek – aangestipt en dat het veel deining zal geven, maar dat iemand het moest doen, en dat niemand anders het zal doen. Alle drie de reacties zijn het daarover eens. De tweede de reactie zei dat ik het niet moet delen, want ik zou vijanden krijgen en dat is jammer omdat ik dan buitenspel word gezet en ik nog meer te bieden heb en dat het moment waarop ik kan bijdragen nadert. De derde reactie was dat ik het moet delen; ik ben toch geen Family & Friend en dat niet zal veranderen, dat ik juist scherp moet blijven en dat er misschien op termijn iets zal veranderen.
Dan zie ik de volgende dag de krantenkop “Bòi Antoin: Zorgen over persvrijheid.” Hij refereert met name naar de invloed van grote bedrijven. Ik las de dag ervoor een column van een lokale columniste en die refereerde – volgens mij – naar zelfcensuur. Dan moet ik denken aan de woorden van de gevolmachtigde minister in en radioprogramma vanochtend, nadat hij vrijdag een debat in de Staten had overleefd. Hij verwijt mensen die in het Nederlands schrijven dat ze Nederland in de kaart spelen door onze vuile was buiten te hangen. Dat herinnerde mij weer aan het gesprek met Anthony Guillermo, die stelde dat mensen zelf, van binnen uit, de samenleving uithollen door onbesuisde klokkenluider acties. Ik stelde dat als het systeem niet zelfcorrigerend is, een actor weinig andere opties heeft dan proberen het systeem te breken. En dat brengt mij weer tot het gesprek dat ik vorige week voerde met Dick Drayer, waarin hij stelde dat steeds vaker de pers de vragen die gesteld moeten worden, niet stelt. Bijvoorbeeld: Is de vraag al gesteld waarom de partijleider van de MAN terugtreedt? Al met al, de angstcultuur zit er bij ons echt diep in en met reden. Maar is het niet juist en wegkijken en zwijgen dat ons in de problemen heeft gebracht? Maar ben je dan geen Don Quichot als je zaken blijft publiceren?
Miguel Goede
Comments