Paul Krugman
DRAFT 1.0
29 juli 2021
Paul Krugman (1953) is een Amerikaanse econoom. In 2008 ontving hij de Nobelprijs voor de economie, omdat hij de patronen van de internationale handel en de geografische spreiding van economische activiteit uitlegde. Hij is een liberaal (links). Krugman is de auteur of redacteur van 27 boeken en heeft meer dan 200 wetenschappelijke artikelen gepubliceerd. En nog veel meer. Ik beperk mij tot twee willekeurig geselecteerde boeken.
“Peddling prosperity” wordt door velen beschouwd als de beste inleiding in de recente economische geschiedenis van de VS. Krugman schrijft over de afname van de productiviteit in de VS die zich sinds de jaren zeventig heeft voorgedaan, de veranderingen in de ideologische oriëntatie van economen, en geeft hij kritiek op conservatieve aanbodzijde economie als de liberale steun voor overheidsinterventie. Krugman stelt dat de opkomst van de aanbodzijde economie mogelijk was door het onvermogen van andere economen om bepaalde economische fenomenen, zoals de afname van de productiviteit in de VS, overtuigend te verklaren.
Een van de belangrijkste thema's van het boek is dat het verschil tussen echte economische theorie en ‘beleidsondernemers’ (consultants), die politiek populaire maar academisch verkeerde ideeën verspreiden. Een even belangrijk onderwerp is de polarisatie tussen politiek links en rechts in Amerika. Het succes van deze zogenaamde ‘beleidsondernemer’' is volgens Krugman op zijn minst gedeeltelijk te danken aan de onwil en het onvermogen van concurrerende economen om hun tegengestelde ideeën op een rationeel geaccepteerde manier effectief te communiceren. Met zijn boek heeft Krugman zelf die tegengestelde ideeën gepresenteerd (Krugman, Peddling prosperity, 1995).
Het boek “The conscience of a liberal: Reclaiming America from the right” zet Krugman zijn visie uiteen van een New Deal voor een rechtvaardiger samenleving. Na de Tweede Wereldoorlog leek het erop dat in het Westen de samenleving geleidelijk aan meer egaal werd. In veel landen waren verzorgingsstaten opgericht, de inkomensongelijkheid nam in het algemeen af en in Amerika leek de New Deal te zorgen voor sterke democratische waarden en een breed gedeelde welvaart. Dus wat ging er mis? Waarom is de kloof tussen arm en superrijk de afgelopen dertig jaar zo'n kloof geworden? Waarom zijn we zo gedesillusioneerd door het politieke systeem? En wat kan er gedaan worden aan deze enorme economische ongelijkheid en bittere polarisatie? Krugman stelde dat de tijd rijp is voor een nieuw tijdperk van grote hervormingen. Hij schetst een programma voor verandering en legt hij uit wat er kan worden gedaan om de welvaartskloof te verkleinen. En hij laat zien hoe een nieuwe politieke coalitie hervormingen zowel kan steunen en gesteund kan worden, waardoor de samenleving niet alleen meer egaal, maar ook democratischer wordt (Krugman, The conscience of a liberal: Reclaiming America from the right, 2007).
In 2009 werd Obama gekozen tot president. Sinds 2014 schrijft Krugman over de New Gilded Age (met goud bedekt; een samenleving gekenmerkt door grote ongelijkheid). In 2017 wordt Obama opgevolgd door Trump. De discussie gaat nog steeds over de Green New Deal die steeds dichterbij lijkt te komen.
Krugman doet mij veel denken aan Stiglitz (Stiglitz, 2002) en Piketty (Piketty, 2014).
References
Krugman, P. (1995). Peddling prosperity. London / New York: Norton.
Krugman, P. (2007). The conscience of a liberal: Reclaiming America from the right. Allan Lane.
Piketty, T. (2014). Capital in the Twenty-First Century. Cambridge, Massachusetts / London, Engeland: The Belknap Press of Havard University Press.
Stiglitz, J. (2002). Perverse Globalisering. Utrecht: Spectrum.
Dr. Miguel Goede
Comments