Onze helden; Pacheco en Carlos Manuel Piar
DRAFT 2.0
31 maart 2022
Op 31 maart 2022 werd Pacheco Domacassé (1941 – 2022) naar zijn laatste rustplaats gebracht. Hij is bijna eenentachtig jaar geworden. Ik maak een uitzondering om over een persoon te schrijven.
Ik leerde Pacheco kennen in het midden van de jaren tachtig, toen hij hoofd was van de sectie Cultuur van het eilandgebied Curaçao en ik hoofd was van de sectie Organisatie & Informatievoorziening. Hij was er al bij toen Curaçao een vlag kreeg, de herintroductie van Seú, het oogstfeest en nog veel meer.
Later ontdekte ik dat Pacheco ook een groot denker was en het belang van onze helden voor de bevolking goed begreep. Hij had een bijzondere liefde voor Tula en Piar (Domacassé, 2022). Gebaseerd op de leven van de eerste schreef hij jaren terug een toneelstuk.
Pacheco overleed in de functie van voorzitter van de stichting Piar. Hij was tot het laatste moment, voor zijn plotselinge dood, in de weer. Want op 3 april 2022, drie dagen na zijn eigen begrafenis, gaan de symbolische resten van zijn held, onze held, Carlos Manuel Piar, plechtig naar Venezuela om eindelijk bijgezet te worden in het Nationaal Pantheon. Het is alsof Pacheco eindelijk kan rusten nu een deel van het onrecht dat Piar is aangedaan wordt gecorrigeerd. In 1817 werd Piar gefusilleerd en begraven. Hij was niet bijgezet in het Nationaal Pantheon, dat in 1870 werd gecreëerd. Het is president Maduro die, op basis van uitvoerig historisch onderzoek, in juni 2021 dit gecorrigeerd.
References
Domacassé, P. (2022). De invloed van Curacao op de Zuid-Amerikaanse Vrijheidstrijd. Kristof, 23-35.
Dr. Miguel Goede
Comments