Het is 8 november 2013, de dag na mijn bezoek aan Nederland, Bonaire. Ik ga langs het cafe om een kop koffie te gebruiken. Op deze vrijdag zal ook het vonnis worden uitgesproken in de zaak van de top van de sociale werkplaats tegen de minister van SOAW. Het kan niet anders dat de overheid ook deze zaak zal verliezen. Enkele dagen geleden schitterde zij door afwezigheid bij een herdenking van de slachtoffers van het ongeluk bij bouw van de brug. De zelfde brug die nu met veel tamtam door haar collega een grote onderhoudsbeurt onder gaat.
De sociale media staan bol van het project twee PC's per klas bij de Prins Bernard School. Ook daar schitterde de minister van onderwijs door zijn afwezigheid. Het ministerie van onderwijs kampt met een sex schandaal. Een stagebegeleider heeft een foto van zijn geslachtsdelen aan zijn pupil heeft toegestuurd. Het is allemaal in de media en social media.
Op weg naar het cafe hoor ik op de radio een gesprek tussen Yves en Gonzalo. Het rapport over de zelfmoord van de man met de roepnaam Pretu, in de cel te Barber. Hij was de belangrijkste verdacht in de politieke moord. Ze stellen dat de hele justitieketen niet niet functioneert en de de minister zijn conclusie moet trekken. Yves, gaat verder en stelt dat het eiland niet meer functioneert.
Bij de stomerij word ik opgehouden door een mevrouw die vertelt hoe ze bijna dood was door een man die achter het stuur aan het bellen was. Ze heeft vijf maanden in een rolstoel gezeten. Dat hij alles ontkende en dat ze alles te danken heeft aan een makamba dame die achter haar reed en erop stond haar getuige te zijn.
Ik moest weer denken aan alle negatieve verhalen over makamba's die ik de dag daarvoor op Baonaire had gehoord. Bonaire is echt niet meer van de Bonairianen. Maar zo'n verhaal relativeert de Zaak.
De inbellers in het radioprogramma komen allemaal tot de conclusies dat niets meer werkt op het eiland. Een verwijst naar de Gevolmachtigde minister die heeft geloven over haar CV.
In de tussentijd heeft de plechtigheid plaats gevonden in de Staten en Lucielle Wout is onze Gouverneur. Zij heeft een goede reputatie. Lucielle is onze hoop in bange dagen. In het cafe benadert mij een man en vertelt me hoe dat allemaal kan, want de man van de Gouverneur heeft een twijfelachtige reputatie.
Het is weer een bewolkte dag. In meerdere opzich ten hangen er "nubianan pretu" boven ons eiland en ons hoofd.
Comments