Op 10 mei realiseer ik mij dat we op 5 mei 2013 om vijf uur, in een paar seconden als samenleving zijn gecrasht.
Ik snap nu hoe terrorisme werkt. Je wordt bang. Je durft niets meer. Je slaapt slecht. Je kijkt over je schouders. Je denkt aan vertrekken. Je durft niet "on record" te gaan met journalisten. Mijn excuses aan iedereen dat ik geen held ben. Maar ik zie ook geen andere dappere mensen.
Goed, het had een lange aanloop, maar de crash was op dat moment. We moeten met elkaar van mening kunnen verschillen. We moet tegengestelde belangen kunnen hebben, maar met moord lossen we ze niet op. je gaat over de grens heen en je weet niet meer hoe het nu verder moet. Maar we gaan door want terreur mag niet winnen.
Maar misschien is het ook het moment om ons af te vragen wat we willen met karaktermoord.
Comments