Kluts kwijt
Als je op maandag 4 November 2013 je computer aan maakt en je een melding krijgt dat je moet scannen omdat er een virus zit op je harde schrijf. Dat duur twee uur. De hele planning moet moet om. Ok, dan doen we dan even. Maar als ik mijn zoon naar school moet brengen, kan mijn beurs nergens vinden. Ik bel Mijn vrouw om te vragen of zij weet waar het is. Ik bel de bank om alle rekeningen te blokkeren. Ik denk aan alle papieren die ik opnieuw moet aanvragen. Na een paar uur zet ik in er over een en tracht mijn werk weer op te pakken, dan belt mij zoon dat er lessen zijn uitgevallen en of ik hem eerder kan ophalen. Als ik hem thuis afzet, besluit ik maar in Mijn stam cafe een kop koffie te gaan drinken terwijl ik verder werk. Als ik en mijn vrouw rond een uur gelijktijdig thuis komen, weet zij ergens vandaan de beurs te voorschijn te toveren. De bank weer bellen om de rekeningen te deblokkeren. Ik neem de snoeimachine om mij af te reageren in de tuin. Plots knip ik door de het electriciteitssnoer. Dan realiseer ik me dat ik twee dagen geleden een afspraak ben vergeten. Ik stuur een mail om mij te excuseren en te checken of ik echt de kluts kwijt ben. Het is alsof de duivel ermee speelt. Om vijf uur gaan we maar naar tante Nilca, die vandaag jarig is, terwijl oom Walther op bed ligt. De klank er is uitgezaaid. Ik denk ook aan onze hond Angel die zondag in de nacht, op zeventienjarige leeftijd, is gestorven aan een hartaanval, omdat ze is geschrokken van het onweer. Het is allemaal toch relatief.
Comments