Hoe duur is de koffie?
DRAFT 4.0
5 november 2023
De titel is en knipoog naar het boek van Cynthia McLoud, “Hoe duur was de suiker” dat verhaakt over de slavenplantages in Suriname.
Al tien jaar volg ik het concept van “Het Nieuwe Werken”. Voor mij betekent dit regelmatig ergens koffie bestellen en met mijn telefoon en Bluetooth-toetsenbord aan de slag gaan. In het begin dachten velen dat ik met vervroegd pensioen was. Begrijpelijk, want “Het Nieuwe Werken” is hier nog niet wijdverspreid, en deze koffietentjes worden vaak bevolkt door senioren of gepensioneerden.
Maar laten we eens stilstaan bij de realiteit van gepensioneerden in onze samenleving. Het merendeel van hen heeft geen of slechts een bescheiden pensioen. Velen moeten rondkomen van een AOV-uitkering, somigen met slechts een kleine aanvulling. Het is schokkend om te beseffen dat ongeveer 30.000 mensen op Curaçao in onzekerheid leven over hun pensioen door het Ennia debacle. Sommigen ontvangen al maandelijks pensioen, maar velen zijn nog actief en de gepensioneerden willen actief blijven, of dat nu op het gebied van werk is of sociaal contact.
Een veelvoorkomende manier voor gepensioneerden om actief te blijven, is door dagelijks of regelmatig met vrienden af te spreken voor een kopje koffie. Echter, de plekken waar ze elkaar ontmoeten lijken steeds leger te worden, en dat heeft alles te maken met de stijgende kosten van koffie. Niet zo lang geleden kon je voor drie tot vier gulden een kop koffie bestellen, maar tegenwoordig is het zeldzaam om voor minder dan vijf gulden een kopje koffie te krijgen.
De vraag die zich opdringt is: Wat kunnen gepensioneerden verwachten in deze sterk vergrijzende samenleving? Het lijkt erop dat hier weinig over wordt nagedacht, zelfs niet door de beleidsmedewerkers en ministers die dicht bij hun eigen pensioenleeftijd zitten. Het wordt hoog tijd dat we ons bewust worden van de uitdagingen waar gepensioneerden voor staan en nadenken over manieren om hun sociale betrokkenheid te ondersteunen zonder hen financieel te belasten. Ik zou verwachten dat deze koffiezaken zich bewust zouden zijn van un sociale functies en daar mee rekening houden.
Laten we stilstaan bij de waarde van deze ontmoetingsplekken voor gepensioneerden en nadenken over hoe we ervoor kunnen zorgen dat koffie betaalbaar blijft, zodat ze kunnen genieten van hun welverdiende rust, omringd door vrienden, zonder de last van te dure kopjes koffie. Het lijkt misschien een klein probleem maar dan vergissen wij ons want het is een groot probleem.
Miguel Goede
コメント