Het Pygmalion-effect en collectieve verwachtingen: De kracht van hoop en geloof
DRAFT 4.0
27 augustus 2023
Stephen Garcia herinnerde mij ook aan het fenomeen. Het Pygmalion-effect is een intrigerend psychologisch fenomeen dat zich richt op het verband tussen de verwachtingen van een docent of omgeving en de prestaties van een leerling. Deze theorie, ook wel bekend als het Rosenthal-effect, benadrukt het idee dat wanneer er hoge verwachtingen worden gekoesterd voor een individu, die persoon de neiging heeft om beter te presteren dan men initieel had verwacht. Het fenomeen ontleent zijn naam aan het verhaal van Pygmalion, een beeldhouwer uit de Griekse mythologie die verliefd werd op een beeld dat hij had gecreëerd en dat uiteindelijk tot leven kwam.
In de onderwijssituatie kan het Pygmalion-effect op de volgende manier worden waargenomen: als docenten geloven dat een bepaalde leerling veel potentieel heeft en in staat is tot grote prestaties, zullen zij onbewust meer moeite doen om die leerling te ondersteunen en te stimuleren. Deze extra aandacht en positieve houding kunnen de leerling zelfvertrouwen geven en de motivatie vergroten om hun vaardigheden daadwerkelijk te verbeteren. Dit kan leiden tot een zelfvervullende voorspelling, waarbij de positieve verwachtingen van de docent uiteindelijk leiden tot betere prestaties van de leerling. Soms denk ik dat dit fenomeen zich ook manifesteert in onze Little league die al jarende beste ter wereld is.
Nu, de vraag rijst of het Pygmalion-effect ook van toepassing zou kunnen zijn op een samenleving als geheel, zoals op Curaçao. Zouden collectieve hoge verwachtingen daadwerkelijk kunnen bijdragen aan een verbetering van het niveau van de gemeenschap?
Het antwoord op deze vraag is complex en afhankelijk van verschillende factoren. Ten eerste moeten we begrijpen dat een samenleving uit individuen bestaat, en de kracht van collectieve verwachtingen begint bij individuele verwachtingen. Als individuen binnen de samenleving hoge verwachtingen hebben van zichzelf en van anderen, kan dit inderdaad een positieve invloed hebben op het algemene niveau van prestaties en ontwikkeling.
Het belangrijkste is echter hoe deze verwachtingen worden gecommuniceerd en ondersteund. Als de verwachtingen gepaard gaan met daadwerkelijke steun, middelen en kansen, dan kunnen ze als katalysator fungeren voor positieve verandering. Maar als de verwachtingen enkel woorden blijven, zonder concrete acties, kan dit leiden tot teleurstelling en frustratie.
Daarnaast is het van belang om te beseffen dat de samenleving complex is, met allerlei sociaaleconomische, culturele en historische factoren die van invloed zijn op de ontwikkeling van individuen. Het verbeteren van een samenleving vereist niet alleen collectieve verwachtingen, maar ook gerichte inspanningen op het gebied van onderwijs, economie, gezondheidszorg en gelijke kansen. Zeker in een context waar iedereen de ander een pendeu vindt gaat het het niet worden.
In conclusie, het Pygmalion-effect illustreert de kracht van positieve verwachtingen en geloof in het potentieel van individuen. Als individuen en de samenleving als geheel hogere verwachtingen koesteren en deze ondersteunen met concrete acties, is het mogelijk dat een positieve verandering en verbetering kan plaatsvinden. Echter, dit vereist een holistische aanpak en een diepgaand begrip van de complexe factoren die van invloed zijn op de ontwikkeling van een gemeenschap.
Miguel Goede
Comments