Het bal is over: Entitlement en spanningen tussen Willemstad en Den Haag
DRAFT 4.0
15 oktober 2023
Het lijkt erop dat de verhoudingen tussen Willemstad en Den Haag opnieuw gespannen zijn. Partners in deze relatie lijken elkaars tenen te vertrappen, en “After The Love Has Gone” lijkt van toepassing. Het begon allemaal zo veelbelovend na de mislukte voetbaldiplomatie ten tijde van staatssecretaris Raymond Knops. Opnieuw hebben we het bal betreden, in de wetenschap dat in Willemstad de tumba wordt gedanst, terwijl aan de andere kant van de grote plas de klompendans plaatsvindt.
Na de vrijage en het huwelijk op basis van onderlinge regeling, gevolgd door de wittebroodsweken, beleefden we ons gelukkige eerste jaar. Helaas begonnen de irritaties al snel. Toen Willemstad 1,2 miljard moest lenen om de verzekeringsmaatschappij Ennia overeind te houden en daarmee de pensioenen van 30.000 mensen te waarborgen, gecombineerd met het heronderhandelebn van de coronalening, was de maat vol. De bruid beweerde dat de bruidegom onbetrouwbaar was, terwijl de bruidegom machtsspelletjes vermoedde.
Nu dreigen de kinderen het slachtoffer te worden van deze ruzie. Entitlement is een interessant fenomeen, vooral op ons eiland. De entitlement-mentaliteit wordt gedefinieerd als het gevoel van rechtvaardiging of het claimen van een gunst terwijl er weinig tot niets is gedaan om speciale behandeling te verdienen. Het is de “jullie zijn mij/ons iets schuldig” houding, een narcistische persoonlijkheidstrek. Hoe deze mentaliteit precies ontstaat, is nog onduidelijk.
Conflicten ontstaan doordat mensen met een lange staat van dienst denken dat de organisatie van hen is. Dat zien wij zelfs bij de besten. Anderen zijn het daar niet mee eens. Voeg daarbij het geval van een voormalige vakbondsman die toezichthouder wordt bij een theater dat al lang is vervallen en nota bene door de vakbond is afgebrand. Dit alles gebeurt tegen het advies in, wat het concept van entitlement nog verder benadrukt. Er is ook sprake van wanbeleid bij de voetbalbond FFK, volgens de FIFA die zelf geen heilige is, gezien de recente geschiedenis. Ook hier spelen familienamen en entitlement een rol. Het lijkt erop dat de strijd gevoerd zal worden tot het bittere einde, zelfs als dit het einde van de organisatie betekent.
Het merkwaardige aan entitlement is dat de samenleving zwijgt en dus toestemt. Wat drijft deze mensen? Gaat het puur om geld of om status? Sommige vrienden van 40 jaar en jongeren gooien begrijpelijkerwijs de handdoek in de ring en beweren dat ze simpelweg geen kansen krijgen. Ironisch genoeg zijn er andere jongeren die wel kansen hebben gekregen en vooral bezig zijn met het uiten van hun seksuele geaardheid.
Het lijkt erop dat het gros van de bevolking, zo’n 40% of meer, dat onder de armoedegrens leeft, niet zit te wachten op deze houding.
Er is veel discussie over wie het recht heeft om te leiden en waar dat recht vandaan komt. Max Weber zou stellen dat we te maken hebben met traditioneel leiderschap, met af en toe een vleugje charisma. Rationeel leiderschap, waarbij goede mensen de leiding nemen en krijgen, lijkt bij ons niet voor te komen. Deze mechanismen lijken vergelijkbaar met wat er gaande is in het Midden-Oosten, waar entitlement ook een rol speelt en conflicten schijnbaar eindeloos zijn. Het lijkt erop dat de samenleving zich op een traject van totale zelfvernietiging bevindt. Sinds gisteren is ons voetbal binnen Concacaf gedegradeerd naar de B-klasse en zijn wij door de president van de VS op de zwarte lijst geplaatst als het gaat om mensenhandel, dat waarschijnlijk los van het feit dat de regering de grond en het gebouw van het bordeel Campo Alegre heeft gekocht.
Op dit moment lijkt het vooral te draaien om primaire emoties. Het is tijd om samen te komen en na te denken over wat echt belangrijk is, want “nos a bira bèrgwensa”―we zijn ons schaamte voorbij.
Miguel Goede
Comentários