Emigratie, stemmen met de voeten
DRAFT 1.0
3 juni 2021
Het is aan het eind van de middag, het is warm, het effect van de oprukkende orkaan Elsa, ik lig op de bank met mijn zoon naar een Europacup wedstrijd te kijken. Het is dag van de vlag. De ceremonie was mooi. Er waren mooie woorden gesproken. Ik realiseer mij dat ik nog geen onderwerp heb om over te schrijven.
Ik rol nog even over mijn Facebook en zie daar tot mijn schrik een foto en bericht van de vrouw van een bevriende ex-collega, die meldt dat ze vandaag een week in Nederland wonen. Dat ze zijn verhuisd voor een van de zonen. Nu weet ik dat de zoon een zeer getalenteerde voetballer is. Hij heeft het van zijn vader. Ik rol nog even verder en zie dat hun huis inderdaad te koop staat. Ik vraag mij af of het alleen vanwege de zoon die nu een leeftijd heeft om te gaan studeren. Mijn vriend kennende, hij is een briljante logistiek manager, vraag ik mij af waarom ik twijfel.
Ik moet denken aan de post van Facebookvriendin JustLutty Van Den Berg: DI 2020 PA AWOR KASI 7000 HENDE A SALI KÒRSOU BIN BIBA HULANDA. WÈL WÈL. E HULANDA KU TA E BOOSDOENER? (In het afgelopen jaar zijn 7000 mensen naar Nederland ge emigrireerd.) Als ik haar vraag waar dit vandaan komt, zegt ze dat de nieuwe minister van BPD dat in de Statenvergadering heeft gemeld. Ik moet ook denken aan al die goede mensen die kort geleden zijn vertrokken, bijvoorbeeld Valentine. Het trauma van de exodus uit de IMF periode aan het eind van de negentiger jaren komt weer op.
Emigratie is vertrekken uit het eigen woonland met de bedoeling zich permanent in het buitenland te vestigen. Ik moet denken aan de uitdrukking stemmen met de voeten. Met stemmen met de voeten wordt in de breedste zin bedoeld dat iemand uiting geeft aan zijn voorkeuren door van aanbieder te veranderen. De aanbieder kan in dit geval het land zijn waarin hij leeft, maar ook bijvoorbeeld het bedrijf waarvan hij klant is of een werkgever. En ik vraag mij of of er hiervan sprake is.
Bij emigratie zijn er zogenaamde push- en pull factoren. Pull factoren zijn zaken in bijvoorbeeld Nederland die aantrekkelijk zijn. Eerst zou ik zeggen deze er niet zijn of niet relevant zijn, maar dat is niet zo. In Nederland zijn er kansen, banen, opleidingsmogelijkheden en een sociaal vangnet. En wat pusht mensen weg? De mensen die het mij verteld hebben verwezen naar politieke lamlendigheid, de corruptie, de friends and family, het gebrek aan kansen en perspectief, werkloosheid. Het feit dat niemand iets doet voor het eiland.
Het is bekend dat rond de vakantieperiode gezinnen met kinderen plannen om te emigreren, omdat de kinderen dan het nieuwe schooljaar kunnen starten in Nederland. Ik realiseer mij dat ik vanwege COVID-19 al twee jaar niet op vakantie ben geweest. En ik weet niet of dat als ik niet verantwoordelijk was voor de mantelzorg van mijn moeder en anderen ik waarschijnlijk ook zou vertrekken, want virtueel werken in het buitenland is alleen leuk als het op het eiland leuk is.
Dr. Miguel Goede
留言