Durf de waarheid te spreken – ook in Curaçao’s beleid

Durf de waarheid te spreken – ook in Curaçao’s beleid

17 mei 2025

Beleidsadvies is geen rekensom. Het is een ambacht. En op Curaçao is het harder nodig dan ooit dat mensen in en rond de overheid de waarheid durven te zeggen.

“Speaking Truth to Power” – de titel van het beroemde boek van Aaron Wildavsky (1987) – zegt het eigenlijk al: durf de waarheid te spreken tegen de macht. Want beleid maken is niet alleen cijfers analyseren of rapporten schrijven. Het is de moed hebben om te zeggen wat niemand wil horen, maar wat wél gezegd moet worden.

In Curaçao leven we in een kleine gemeenschap, waar persoonlijke banden, politieke belangen en sociale druk door elkaar heen lopen. Dat maakt het extra moeilijk om eerlijke beleidsanalyses te maken. Want wat als je aanbeveling politiek gevoelig ligt? Wat als je rapport ministers tegen de haren instrijkt? Wat als je wordt weggezet als lastig, kritisch of zelfs “tegen het land”?

Wildavsky beschrijft beleidsanalyse als een ambacht: een combinatie van feitenkennis, politieke feeling, en ethische overtuiging. Dat geldt ook voor Curaçao. Goede beleidsadviseurs kennen hun dossiers, maar ook het speelveld. Ze weten wie welke belangen heeft. Ze kunnen timing inschatten. Ze zijn diplomatiek, maar niet vaag. En vooral: ze zijn integer.

Want wat heeft een land aan adviseurs die zeggen wat de minister wil horen? Of aan rapporten die in de la verdwijnen omdat ze “te kritisch” zijn?

Laten we eerlijk zijn: op Curaçao is het vaak veiliger om te zwijgen dan om te spreken. De ‘ja-knikcultuur’ leeft ook binnen de ambtenarij. Kritiek geven wordt snel gezien als verzet. Terwijl echte vooruitgang juist begint bij kritische vragen:

• Waarom loopt de implementatie van beleid telkens vast?

• Welke groepen profiteren – en welke blijven achter?

• Hoe duurzaam is de huidige koers, financieel én sociaal?

Beleidsadviseurs moeten de ruimte krijgen – én nemen – om dit soort vragen te stellen. Want als niemand dat doet, wie bewaakt dan het algemeen belang?

Wat Curaçao nodig heeft, is een nieuwe generatie beleidsmakers die durft te denken én te zeggen. Die kunnen omgaan met politieke druk, maar zich niet laten meeslepen. Die beseffen: je dient het land het best door eerlijk te zijn – niet door je aan te passen.

Dat vraagt ook iets van bestuurders. Ministers en topambtenaren moeten niet alleen advies vragen, maar ook luisteren. Zelfs – of juist – als het pijn doet.

“Speaking truth to power” is geen slogan. Het is een houding. En Curaçao heeft mensen nodig die deze houding aannemen. Want zonder eerlijke analyses, komen we niet verder. Dan blijven we beleid maken voor de bühne, zonder echte verandering.

Dus: ben jij beleidsadviseur, onderzoeker, of ambtenaar? Wees dapper. Zeg wat gezegd moet worden. Voor het land. Voor de toekomst.

Miguel Goede