De pandemie na de pandemie
- mpgoede
- Jul 10
- 2 min read
De pandemie na de pandemie
11 juli 2025
Weer een geval. Weer iemand die ervoor kiest uit het leven te stappen. Ik ga niet in op details die ik niet ken — dat is niet gepast. Maar het gebeurt zo vaak dat we ons nu collectief beginnen af te vragen: is dit normaal? En hoe staat het eigenlijk met onze mental health?
Tijdens de pandemie in 2020 heb ik al geschreven: er komt een tweede golf, een pandemie die zich niet via luchtwegen verspreidt, maar via eenzaamheid, uitzichtloosheid, onbegrip en stille wanhoop. De pandemie van mentale gezondheid.
En inderdaad, het is inmiddels een maatschappelijk probleem. Niet alleen zichtbaar in het gedrag van mensen op straat, in verkeer, op scholen en werkplekken, maar ook uitgesproken door professionals. Hulpverleners luidden recent nog de noodklok in de Staten over de noodzaak tot hervorming van de geestelijke gezondheidszorg (GGZ).[1] Schoolbesturen sloegen alarm over het groeiend aantal jongeren dat kampt met sociaal-emotionele problemen, met tragische gevolgen.[2]
Onze structuren zijn niet bestand tegen deze crisis — niet in capaciteit, niet in expertise, niet in snelheid van handelen. En toch is het mogelijk om iets te doen. Niet alles hoeft groots en institutioneel. We kunnen al op macroniveau een verschil maken door te investeren in ontspanning, recreatie, gemeenschap en betekenisvolle sociale interactie. Door het normale leven dragelijker te maken. Door ruimte te scheppen waarin mensen weer adem kunnen halen.
Maar het begint met bewustwording. Met durven erkennen dat we als samenleving in een mentale crisis verkeren. En dat we allemaal — individueel en collectief — iets moeten doen.
Nu.
Miguel Goede
Comments