Het is een traditie. Er zitten goede kanten aan traditie, maar wat is er goed aan het volgenden: Een groep oude vakbondsleiders en politici die op de eerste bank van de kerk plaatsnemen. Een jonge pastoor, want de pastoor die het altijd deed is inmiddels twee edities terug naar de hemel. Men houdt wat bespiegelingen en de pastoor zegent de boel. Steek woorden zijn: arbeid, actie, eenheid. Men loopt in processie naar het borstbeeld van een lang geleden overleden vakbondsleider. Daarna vertrekt men ongetwijfeld naar een van de vele “food festivals” op het eiland.
Ik word misselijk van al die politici en vakbondsleiders die op 1 mei oproepen tot reflectie op arbeid. Ze zijn onderdeel van een corrupt systeem dat arbeid vernietigd en arbeidsvreugde non-existent heeft gemaakt. Wat bestaat is een corrupt nepotistisch systeem dat werken maakt tot een hel op aarde.
Men praat niet over opleiding, technologie en employablity. Niet over duurzaamheid, klimaatsverandering en landbouw. Niet over de raffinaderij die in 2019 moet sluiten. Jongeren bestaan niet of worden gemanipuleerd en ingepast in het systeem. Ok, minister van economie Steven Martina sprak over de crisis en duurzame ontwikkeling, maar dat verandert het beeld niet. Ik moet terug denken aan de Koninginnedag van de dag daarvoor. Aan de beelden zou je denken dat het 10 jaar geleden was. Men is bezig met 1.0 en 2.0. Men heeft geen idee dat de wereld is veranderd.
Het is zo traditioneel dat ik deze blog heb geschreven terwijl ik nog luister naar de traditionele uitzending van de kerkdienst via radio Z86. Curacao heeft behoefte aan innovatie.
Comments