Bonaire

Na zes uur zit ik op mijn kamer op mijn laptop mijn email bij te werken en Curaçaose krant door te nemen. Even daarvoor heb ik een kilometer in de Bonariaanse zee gezwommen. Na lange tijd ben ik weer op het eiland om een tweedaagse cursus te verzorgen voor de top van het ambtelijke apparaat. De vroege reis naar het eiland is nostalgisch bijna. Ik moet denken aan de periode bij Arthur Andersen toen ik deze eilanden wekelijks afreisde. Nu doe ik het niet meer en mis het eigenlijk niet echt. Het kost te veel tijd en je bent te lang van huis. Ik heb geluncht met Jonathan. Hij is ook weggepest na 101010 en is nu een van de vier directeuren in het apparaat. We delen onze gemeenschappelijke ervaring. Om acht uur ontmoet ik Rose. Hetzelfde verhaal: directeur en weggepest. Dat geld ook voor de overige directeuren. Diep triest.

Bonaore is aan het aanpassen aan de dollarisatie. Het eiland schijnt bijna onbetaalbaar te zijn. Verder loopt de ambtenaar op zijn tenen, want de Nederlandse norm is hoog.