Aqualectra: Een reflectie van onze samenleving en de noodzaak tot verandering
DRAFT 3.0
15 juni 2023
Op 8 juni 2023 werd Curaçao opnieuw getroffen door een black-out, waarbij ik persoonlijk tien uur lang zonder stroom zat. Anderen hadden kortere of langere onderbrekingen, afhankelijk van het heraansluitingsschema op het elektriciteitsnet. Hoewel dit niet ongebruikelijk is tijdens de warmste perioden van het jaar, was de hitte dit keer niet de oorzaak van de stroomuitval. Als ik me niet vergis, hadden we het jaar ervoor al vier keer een black-out meegemaakt. Er is onderzoek gedaan naar deze incidenten, maar de resultaten en de opvolging ervan zijn mij onbekend.
Na zo’n black-out volgt aanvankelijk frustratie en daarna lof voor de werknemers en waardering voor hoe de directie de situatie heeft aangepakt. Tijdens persconferenties worden talloze verontschuldigingen geuit, waarbij verwezen wordt naar de feilbaarheid van technologie en het feit dat we als eiland niet zomaar kunnen overschakelen op bijvoorbeeld België of Duitsland zoals in Nederland het geval is.
Aqualectra krijgt altijd een milde pers want ze zijn nog een van de weinige grote sponsors van onze media die geheel afhankelijk is van sponsoren.
Bij nader inzien is onze reactie logisch. Aqualectra is van ons en de medewerkers zijn van ons. Het bedrijf is niet alleen voor 100% in handen van de overheid, maar het wordt geleid en bemand door mensen zoals wij. Aqualectra is een weerspiegeling van wie wij zijn. Zoals wij zijn, zo is Aqualectra. Het punt is dat we ook ambities hebben, bijvoorbeeld op het gebied van ICT, en dat we een hotspot willen zijn voor digitale nomaden, zoals iemand terecht opmerkte. In dat opzicht zijn dit soort incidenten een probleem.
Een journalist merkte terecht op dat dit geen incidenten meer zijn, maar regelmatig voorkomende gebeurtenissen. Mijn stelling is dat Aqualectra pas zal veranderen als wij veranderen. Wij zijn niet veel beter. Neem bijvoorbeeld de black-out, waarbij alleen Radio Dolfijn, TCFM, 100.3 en 96.5 (met zware ruis) door konden blijven uitzenden. Dolfijn was de enige die informatie bleef verschaffen en dan nog journalistiek verantwoord. Kijk nu naar Selikor, die ineens te maken kreeg met een tekort aan vuilniswagens omdat ze niet tijdig konden bestellen. Hetzelfde geldt voor het ABC-busbedrijf. Ook over UTS en nu FLOW klagen we steen en been. Jaren geleden uitte de toenmalige CEO van UTS zijn frustratie dat hij de ambtenarenmentaliteit niet uit het bedrijf kon krijgen. Wat hij ook deed, medewerkers wilden niet op cursus om verder te digitaliseren. Wij zijn geen samenleving die streeft naar excellentie in wat we doen, in tegenstelling tot mijn ervaring in bijvoorbeeld de Verenigde Staten. Daar streven mensen elke dag naar verbetering van zaken die in onze ogen al prima werken. Ze hebben draaiboeken voor allerlei situaties, zelfs voor gebeurtenissen die zich misschien nooit zullen voordoen. Het gaat om preventie en om de zaken in één keer goed en efficiënt aan te pakken. Het gaat om tempo. Zo zitten wij niet in elkaar. Wij zijn van: “Ata e kos ta traha” (Het werkt, toch!?).
Nu is het wel zo dat Aqualectra zo’n grote invloed heeft en ons allemaal raakt dat het bedrijf ons kan veranderen. Als Aqualectra de lat nu hoger zou leggen dan wij, zou het ons naar een hoger niveau kunnen tillen. Maar dat vereist dat Aqualectra die visie omarmt en dat alle medewerkers zich daarachter scharen, terwijl wij hen allemaal moeten steunen. En het zou deze CEO wel moeten lukken―in tegenstelling tot die van UTS―om onze mensen een life-style van excellentie bij te brengen en dat is tot nu toe een haast onmogelijke taak gebleven. Kortom: Ta nos! Ta mi hendenan!
Miguel Goede
Commentaires