"Abrir la boca no es hablar". Het gezegde in het Spaans luidt dus: de mond openen is geen spreken. Gesprekken hebben verschillende vormen. Ik orden ze van ongestructureerd naar volledig gestructureerd. Maar iedere gesprek vindt plaats tussen minimaal twee personen, waarbij men om de buurt het woord voert. Terwijl de ene spreekt, luistert de anderen. Luisteren is niet wachten tot je weer het woord hebt. Luisteren impliceert proberen te begrijpen wat de ander naarvoren brengt om deze wijze tracht men begrip te ontwikkelde Voor de ander. Deze structuur geldt ook voor borrelpraat. De vergadering is een zeer gestructureerd gesprek. Maar kan niet doorslaan naar "Content over form". Gesprekken zijn bezwerende rituelen. In het ritueel van de vergadering neemt met met ceremonies besluiten te nemen die de organisatie en de mensen welzijn moeten brengen. Nu heb je twee uitersten, mensen die de "vorm" overdrijven en mensen die zich volledig zonder structuur uiten.
De aandacht voor het gesprek is helemaal verwaterd. Er wordt niet meer gereflecteerd op het gesprek. Het gesprek is mede daardoor niet alleen van effectiviteit en niveau gedaald. Dit wordt het best geillustreerd door de debatten in het parlement. Deze zijn erg gedaald in niveau en stijl. Dit heeft een doorwerking in de rest van de samenleving. Hetzelfde kan ook gezegd worden van de gesprekken in de media. Dit terwijl het gesprek de techniek is om te reflecteren en op deze wijze een mindset 3.0 te ontwikkelen. In een gesprek worden inzichten ontwikkeld en overgebracht.
Ik schrijver dit op 15 april 2013, terwijl ik toevallig luister naar een interview van Jasmin Pinedoe van Radio Direct met de minister van economische ontwikkeling, dr. Steven Matina en de president commissaris van het haven bedrijf. De president scheld de minister uit voor rotte vis.
Een gesprek kan verschillende uitkomsten hebben. Men is het met elkaar eens. Men is het op sommige punten eens, maar begrijpt standpunt van de ander. Men begrijpt standpunt van de ander, maar is het niet met elkaar eens. Op Curaçao eindigen gesprekken vaak dat men bij zijn standpunt blijft. Van standpunt veranderen wordt gezien als gezichtsverlies en nederlaag. Men ziet het niet als groei en en ontwikkeling. Zelden of nooit eindigt een gesprek met: je hebt gelijk, ik zie het nu anders.
Comments