Autonoom máár binnen het Koninkrijk
DRAFT 2.0
30 april 2022
De krant van vandaag heeft op de voorpagina een oranje verslag van de afgelopen koningsdag, 27 april. Ergens op pagina negen staat, met foto, dat Marlon Regales een goede beurd heeft gemaakt rond het gebeuren van de nationale held Manuel Piar. Maar het feit is dat Piar, misschien de grootste held van Curaçao, meer dan honderd jaar te laat, eindelijk plechtig werd bijgezet in het national pantheon in Caracas. De grootste eer die een burger ten deel kan vallen in Latijns Amerika. Heel Latijns Amerika keek met diep respect hoe een groot onrecht werd gecorrigeerd. Piar was nooit een verrader geweest, in tegendeel, hij hield vast aan onder anderen het bevrijden van de slaven. De dagen hiervoor was men hier in extase door de brief van staatssecretaris van Huffelen die de eilanden in een brief prettige feestdagen toewenst en was men in gespannen afwachten door de unaniem gedragen motie van de Staten, tegen te Coho alg gevolg zou hebben.
Hoe kan deze behandeling van Piar worden begrepen? Wij zijn onderdanen binnen het Koninkrijk maar autonoom. Piar was een onafhankelijkheid strijder en een republikein op wereld schaal, rechtstreeks verbonden met de Franse- en Amerikaanse revolutie en de Haïtiaanse onafhankelijkheid. Wij identificeren ons niet met Piar en zeker niet met Venezuela, maar wij zijn wel wat wij zijn door de aardolie van daar. Wij kunnen niet omgaan met deze dualiteit en kiezen voor oranje en miskennen de in Rifwaterstraat geboren Piar en verwaarlozen zijn standbeeld naast het paleis van de gouverneur.
Persoonlijk ben ik het hele verhaal en kan ik met die tegenstelling leven, maar voor mij is het nu meer “Viva Piar” dan “lang leve de koning”. Ik wens de koning veel wijsheid toe bij het herstellen van het vertrouwen in de monarchie.
Via de radio word ik herinnert aan het symposium aan de universiteit over herstelbetalingen door Nederland, in verband met de slavernij. De strijd voor de afschaffing waarvoor Piar, ongeblindeerd, de kogels, afgevuurd door zijn eigen, zelf geselecteerd peloton van soldaten incasseerde, in Angostura, op 16 oktober 1817. Zijn verdiensten waren niet te miskennen door het militair tribunaal en werden zijn titels en rangen hem niet ontnomen, maar is hij met die gestorven.
Ik vrees dat velen hun eigen geschiedenis en helden niet willen kennen, maar steeds zullen blijven strijden voor geld en autonomie binnen het Koninkrijk. U kunt op mij rekenen.
Miguel Goede