Waarom verandering zo moeilijk blijkt en wat we kunnen leren
DRAFT 4.0
23 augustus 2023
Verandering, change, kambio... Hoe je het ook noemt, het lijkt maar niet te willen landen in ons midden. Het implementeren van nieuwe ideeën en strategieën blijft een struikelblok. Maar waarom? Waarom lijkt leadership in change management zo’n uitdaging in ons geliefde Kórsou? Laten wij even stil staan bij deze vragen en proberen een glimp van antwoorden op te vangen.
“Aki nos ke bai shelu sin muri.” (wij willen naar de hemel zonder te sterven)- De Pijn van verandering. In ons hart willen we vooruitgaan zonder pijn. We willen verandering zonder de moeite. Maar zoals de bekende uitdrukking luidt: “Nos no ta bai dokter. Nos no ta dentista.” We gaan niet naar de dokter of tandarts als er iets pijn doet. We beseffen niet dat we soms door een zekere mate van pijn moeten gaan om gezond te blijven.
Hetzelfde geldt voor verandering. We willen veranderen zonder pijn te voelen. Maar verandering zonder enige vorm van ongemak is een illusie. We moeten begrijpen dat verandering vaak een nodige dosis ‘pasa den dolor’ met zich meebrengt.
“Ke kambia sin dolor i sin perdedo no ta problema pa nos.” - De wens naar pijnloze verandering. We willen verandering, maar zonder het onaangename gevoel van verlies. We willen ons cake eten én houden. We willen een omelet zonder eieren te breken. Maar helaas, het leven werkt niet altijd op die manier. Verandering komt met risico’s en offers.
Het gevolg van deze houding is dat we als ‘sitting ducks’ zijn voor praatjesmakers die ons gemakkelijke en pijnloze oplossingen voorspiegelen. We vergeten soms dat echte groei en vooruitgang vaak gepaard gaan met uitdagingen en opofferingen.
“Coho en de onderlinge regeling” - Een noodzaak of een noodgreep?
De cijfers van de afgelopen twintig jaar liegen er niet om. Onze vooruitgang blijft achter bij wat mogelijk zou moeten zijn, sterker nog, wij gaan achteruit. En dit is waar initiatieven zoals het Coho en de onderlinge regeling om de hoek komen kijken. Soms worden dergelijke stappen genomen als een laatste redmiddel om vooruitgang te stimuleren, om de impasse te doorbreken. Een voorbeeld van twintig jaar terug is het inschakelen van het IMF.
Maar laten we eerlijk zijn, als we niet bereid zijn om een zekere mate van ongemak te accepteren, als we niet bereid zijn om eieren te breken voor die omelet, dan kunnen we niet verwachten dat we een bloeiende toekomst tegemoet gaan. Het is tijd om onze houding ten opzichte van verandering bij te stellen.
Conclusie: verandering en groei vereisen moed. Verandering is geen gemakkelijke reis. Het vereist moed om de status quo uit te dagen en nieuwe paden te bewandelen. We moeten inzien dat het soms nodig is om door een periode van onzekerheid en discomfort te gaan om echt te kunnen groeien.
Wij moeten leren van de geschiedenis en van onze eigen ervaringen. Wij moeten inzien dat verandering pijnlijk kan zijn, maar dat dit onvermijdelijk is om een betere toekomst te creëren. Wij moeten door de pijn van verandering heen en de weg naar groei en vooruitgang met vastberadenheid inslaan. Want alleen dan kunnen we écht het verschil maken, niet alleen voor onszelf, maar voor de toekomst van het eiland. Guess what, de pijn is nu door niet te veranderen groter dan veranderen.
Miguel Goede
Comments