Tula sosega na pas of Tula rust in vrede
5 oktober 2023
DRAFT 4.0
Ik zit in mijn favoriete café te brunchen, bijna 11:00 uur, en geniet van een café (in het Spaans) met een kaascroissant, op zijn Colombiaans. De ochtend was gewijd aan het proberen om de sprong te maken van 5 oktober 1795 naar 2023, want 3 oktober zijn wij teruggereisd in de tijd. Op 3 oktober was het 226 jaar geleden dat Tula en zijn medestrijders op bloedige wijze werden geëxecuteerd. Op die dag zou de Nederlandse staat, na jaren van strijd en vele verzoeken, officieel rehabilitatie verlenen aan Tula, van crimineel tot vrijheidsstrijder.
In dit verband hebben we Tula, onze nationale held, en zijn kameraden opnieuw ‘vermoord’; een bloederige re-enactment op bijna dezelfde plek waar het 226 jaar geleden plaatsvond, ironisch genoeg bij het Piar Plein. Want Manuel Piar is ook een held, een kind van de Franse Revolutie, die wereldwijd streed voor vrijheid, met name de vrijheid van slaven, in Haïti en Venezuela. Hij werd geëxecuteerd door een krijgsraad, voorgezeten door zijn medestander Luis Brion, omdat hij Bolivar en zijn top herinnerde aan de afspraken met de zwarte president van Haïti over de bevrijding van slaven.
Maar als we het over Tula hebben, lijken we dit verband nooit te leggen, en ik begrijp niet waarom. Op 3 oktober 2023 werd Tula echter niet geradbraakt, maar gekruisigd, iets ongepast ondanks of juist vanwege zijn kennis van de bijbel. Ik heb geen idee waarom er na 226 jaar opnieuw voor deze gewelddadige vertoning is gekozen. Niemand leek er beter van te worden, en iedereen die keek was in shock.
Na deze gebeurtenis trok de menigte richting Rif, waar de overblijfselen van Tula in 1795 in zee werden geworpen en de hoofden op spiesen werden tentoongesteld, tegenwoordig gemarkeerd met een monument in Parke di Libertat. Halverwege, na het Brion Plein―Brion die ook een belangrijke rol speelde in de strijd voor vrijheid en de afschaffing van slavernij, waar zelden over wordt gesproken―verschenen er donkere wolken, bliksem, donder en wind. Het ritueel werd onderbroken door de hand van God.
De volgende dag (gisteren) zou het ritueel worden voortgezet met de staatssecretaris die de tekst van de rehabilitatie zou uitspreken, oorspronkelijk gepland op het Piar Plein. Echter, opnieuw verzamelden zich donkere wolken boven Willemstad en werd uitgeweken naar een vakbondsgebouw. Daarna las de gouverneur een brief van de koning voor en aanvaardde de minister-president de rehabilitatie.
Maar ondanks bijna een jaar inspanning is er nog geen vergiffenis uitgesproken door ons. Ik was deze keer niet aanwezig omdat het me te veel was. Ik heb niet gekeken, maar geluisterd. Daarna nam mijn gezin me mee naar de film “Sound of Freedom,”een film over moderne mensenhandel, met name kinderhandel. Aan het einde van de film legde de acteur uit dat er vandaag de dag meer mensen dan ooit in slavernij leven. Tegelijkertijd werd duidelijk dat het pensioenprobleem van 30.000 mensen niet snel wordt opgelost, zelfs niet met hulp van Nederland.
Een van de strijders voor de erkenning van Tula sprak op de radio over zijn tevredenheid dat dit eindelijk was gebeurd en dat nu de schade van de slavernij moet worden hersteld. Hij merkte op dat we deze schade al lang hadden moeten documenteren, want nu zal Nederland waarschijnlijk slechts kleine compensaties (mootjes) aanbieden. Let wel, wij hebben het over bedragen van tweehonderd miljoen. Nederland is immers het land van mootjes. Maar wat verwachten ze, dat Nederland zomaar miljarden zal overmaken? We hebben al een miljardenschuld aan Nederland.
Miguel Goede
Comments