Reïficatie van een land tot een cliënt en de keuze tussen psychoanalyse en gedragstherapie
DRAFT 3.0
8 juli 2023
“Reïficatie” is een term die vaak gebruikt wordt in de filosofie en sociale theorie om het proces te beschrijven waarbij abstracte concepten of ideeën behandeld worden alsof ze concrete, tastbare objecten of entiteiten zijn. Het houdt in dat er een onafhankelijk bestaan of realiteit wordt toegeschreven aan iets dat eigenlijk een conceptueel of theoretisch construct is. Met andere woorden, reïficatie treedt op wanneer we iets abstracts of ontastbaars behandelen alsof het een fysiek object is met een onafhankelijk bestaan.
In dit geval wil ik het concept van reïficatie toepassen op het eiland Curaçao. Stel je voor dat we Curaçao beschouwen als een psychiatrische patiënt/-cliënt, alsof het onder psychoanalyse staat. Psychoanalyse, ook bekend als dieptepsychologie of psychodynamische psychologie, is een systeem van interpretatie en therapeutische behandeling van psychische stoornissen dat aan het einde van de 19e eeuw werd ontwikkeld door Sigmund Freud.
In de psychoanalyse worden psychische problemen toegeschreven aan het onbewuste van de patiënt. Hoewel verschillende psychoanalytici hebben geprobeerd de theorie en praktijk aan te passen om wetenschappelijk aanvaardbaar te zijn, baseren vrijwel alle herzieningen, net als Freud zelf, zich hoofdzakelijk op klinische ervaring in plaats van op wetenschappelijk reproduceerbaar bewijs.
Het is belangrijk om te onthouden dat psychoanalyse vaak als een laatste optie wordt beschouwd, omdat het mogelijk niet altijd in staat is om de onderliggende problemen adequaat aan te pakken en de patiënt verder van een oplossing kan brengen. Deze benadering vertoont gelijkenissen met hoe we ons slavernijverleden benaderen. Wellicht zouden we beter af zijn met gedragstherapie.
Cognitieve gedragstherapie (CGT) is een vorm van therapie waarbij cliënten leren hoe ze beter kunnen omgaan met negatieve gedachten en gevoelens over zichzelf en hun omgeving. Door deze therapie leren ze hun stemming beter te beheersen en hun gedrag effectiever af te stemmen op hun gewenste doelen. De huidige veelgebruikte behandelingen, zoals cognitieve gedragstherapie (CGT) en interpersoonlijke psychotherapie (IPT), blijken over het algemeen even effectief te zijn. Gemiddeld genomen profiteert vijftig tot zestig procent van de patiënten van deze behandelingen.
Als we deze analogie doortrekken, kunnen we stellen dat het mogelijk zinvoller is om ons slavernijverleden aan te pakken met een benadering zoals gedragstherapie. Door te werken aan het veranderen van onze (collectieve) negatieve gedachten en gevoelens over het verleden, kunnen we beter in staat zijn om constructieve veranderingen in de samenleving teweeg te brengen. Mijn punt is dat het duiken in archieven veel naar voren zal brengen, maar ik betwijfel of dat op zich iets oplost.
Het is echter belangrijk om te erkennen dat dit slechts een metaforische benadering is en dat de complexiteit van het omgaan met historische onrechtvaardigheid niet eenvoudig kan worden opgelost door één enkele vorm van therapie.
Miguel Goede
Comments