Glokalisatie als export strategie
Glokalisatie als export strategie
DRAFT 2.0
3 juli 2022
De term werd in 1980 bedacht in de Harvard Business Review door socioloog Roland Robertson, die schreef dat glokalisatie betekende ‘de gelijktijdigheid - de gelijktijdige aanwezigheid - van zowel universaliserende als lokale tendensen’. (Hij schreef het weer toe een Japanner die de Japanse export strategie beschreef.
De Curaçaose export strategie zou niet noodzakelijk moeten zijn, het produceren van goederen en diensten voor een globale markt, maar om lokale diensten en producten globaal af te zetten. Laat ik het illustreren met een klassiek voorbeeld. Blue Curaçao is een lokaal product dat wereldwijd is en wordt afgezet. Inmiddels wordt valt de lokale omzet in het niet, niet alleen in relatieve termen maar ook in absolute zin, schat ik in.Dat zal ook gelden voor Gracial.
Een tweede voorbeeld. Zo’n Seú optocht is een lokaal evenement en wordt alleen lokaal over gedacht, maar inmiddels via ICT, via televisie en sociale media wordt het geëxporteerd rond de wereld. De primaire markt lijkt Curaçaoënaars in het buitenland maar ook mensen die hier hebben gewoond of het eens hebben meegemaakt. Er ontbreekt wel een verdien model.
Als men met de bril van glokalisering op gaat kijken naar zaken zijn de mogelijkheden legio. Wat is er nieuw aan? Wat is het verschil? Glokalisatie gaat uit van het eigene en niet van internationale normen en standaarden. Het is vaak moeilijk om aan deze te voldoen. Laat ik het op een andere manier illustreren: De Curaçaoënaar kan beoordelen of de Ponche Crema of Blue Curaçao goed is, dat kan de ander niet beoordelen. Er zijn nog legio voorbeelden op het gebied van kunst en muziek. Bijvoorbeeld het bezoek van Dibo D en Randal Corsen nu aan Nederland is bij uitstek een vorm van export volgens de formule van glokaliseren.
Miguel Goede