Fond monétaire international, pas de deux, déjà vu
DRAFT 1.0
1 mei 2021
Gisteren stond het in de krant, de social media, media en all over the place (IMF in, Coho out; Nieuwe MFK/PNP-coalitie: Landspakket met IMF-keurmerk, 2021). In een brief laten de nieuwe coalitie genoten weten dat ze liever IMF hebben, dan COHO. (Ik heb de brief inmiddels ook gelezen en toch wil ik wachten op uitleg en de persconferentie die ineens is belegd aan het eind van de dag. In ik begrijp dat het gaat om ons eigen landspakket en toezicht door het IMF en niet een programma van het IMF.)
(Ik heb maar 800 woorden om iets te zeggen.) Het doet mij afvragen of men denkt dat de IMF een beter vriend is dan het moederland. Ik schreef al eerder dat wij als Curaçao al ervaring hebben met het IMF. Velen in het Caribische gebied hebben ervaring met het IMF. Recent is ook de nieuwe regering van Suriname met IMF in zee gedaan (Economisch geplaagd Suriname krijgt 570 miljoen euro van het IMF, 2021). De ervaringen met IMF wereldwijd en zeker in het Caribisch gebied zijn eenduidig slecht. Overal werd een (soort) Structureel Aanpassings Progamma doorgevoerd. Het is de doorvoering van het zogenaamde Washington consensus (Minto-Coy & Berman, 2016; Goede, 2006)
De Washington Consensus bestond uit de volgende voorstellen tot hervorming: Fiscale discipline, Een herschikking van de overheidsuitgaven, Een belastinghervorming, Het vrijmaken van de rentevoeten, Een wisselkoers die de economie concurrentieel maakt, Vrijmaking van de handel, Liberalisering van de inkomende directe buitenlandse investeringen, Privatiseringen, Deregulering, Het vastleggen van eigendomsrechten.
De Washington Consensus ging om algemeen aanvaarde ideeën over macro-economische stabiliteit (het beperken van inflatie en overheidsschuld), de instelling van een markteconomie en openheid voor de wereldmarkt op het vlak van handel en buitenlandse investeringen. Zeg maar, het is de neoliberale agenda opleggen. Inmiddels is de inhoud wat aangepast maar de essentie is hetzelfde en de gevolgen zijn nog altijd rampzalig (Vervliet, 2004). Het leidt tot ongelijkheid en armoede (Inequality crisis worsens as World Bank and IMF persist with failed policies, 2019). Deze kritiek schreef Joseph Stiglitz al reeds eind jaren negentig (Stiglitz, 2002). Stiglitz won de Nobelprijs voor economie in 2002 terwijl hij de Wereld Bank had verlaten in 2000, nadat hij drie jaar lang van binnen uit heeft geprobeerd het beleid van de bank bij te stellen.
In de reeds aangehaalde brief van de nieuwe coalitie genoten wordt gesteld dat de economische malaise lang voor 2010 begon. Men zinspeelt op de PAR periode, onder Miguel Pourier? Het is de ironie ten top, want Pourier voerde vanaf 1995 een aanpassingsprogramma uit, onder toezicht van het IMF; déjà vu. Bij ieder stap dat Pourier zette, zou Gijs de Vries (Nederland) ook een stap doen; pas de deux (Heiligers, 2016; de Haseth & de Jong, 2002; Sluis, 2001). Hoe het wel heeft gewerkt? (Ys, 2005) Het was een ware exodus naar Nederland.
Het is merkwaardig dat uitgerekend de nieuwe coalitie de IMF ten dans vraagt, om de zelf geselecteerde muziek van landspakket te dansen. Het is merkwaardig dat deze partijen zes weken na de verkiezingen dit konijn uit de hoge hoed toveren. Waarom is niet voorgelegd aan de kiezer? Het riekt naar kiezersbedrog.
References
de Haseth, C., & de Jong, T. (2002). Het Premierschap van Miguel Pourier. Mediaselect.
Economisch geplaagd Suriname krijgt 570 miljoen euro van het IMF. (2021, april 30). Opgehaald van www.nu.nl: https:///economie/6130633/economisch-geplaagd-suriname-krijgt-570-miljoen-euro-van-het-imf.html?redirect=1
Goede, M. (2006). The History of Public Administration in the Dutch Caribbean. In Public Administration and Policy in the Caribbean (pp. 77-95). Boca Raton: CRC Press. Opgehaald van https://www.academia.edu/37135520/The_History_of_Public_Administration_in_the_Dutch_Caribbean_2016_pdf
Heiligers, B. (2016). Miguel Pourier; Leven om te dienen. Volendam: LM Publishers.
IMF in, Coho out; Nieuwe MFK/PNP-coalitie: Landspakket met IMF-keurmerk. (2021, april 30). Antilliaans Dagblad, p. 1.
Inequality crisis worsens as World Bank and IMF persist with failed policies. (2019, april 4). Opgehaald van www.brettonwoodsproject.org: https://www.brettonwoodsproject.org/2019/04/inequality-crisis-worsens-as-bank-and-imf-persist-with-failed-policies/
Minto-Coy, I., & Berman, E. (2016). Public Administration and Policy in the Caribbean. Boca Raton: CRC Press.
Sluis, M. (2001). Het IMF oordeelt over de Antillen. De Groene.
Stiglitz, J. (2002). Perverse Globalisering. Utrecht: Spectrum.
Vervliet, E. (2004, februari 6). De Washington consensus. Opgehaald van www.mo.be: https://artikel/de-washington-consensus#:~:text=De%20Washington%20Consensus%20ging%20om,van%20handel%20en%20buitenlandse%20investeringen.
Ys, E. (2005). Hoe het op de Antillen wel heeft gewerkt.
Comments