De onafhankelijkheid van Curaçao

De onafhankelijkheid van Curaçao DRAFT 2.0 25 mei 2022 Alvorens over het onderwerp te beginnen. Ik ben een onafhankelijk mens en geest en ben tevens een wereldburger en Yu di Kòrsou, geen Kurasoleño. Ik ben bij niemand op de betaallijst en denk en spreek wat ik wil, mocht u het nog niet in de gaten hebben. Voorts wil ik zeggen dat onafhankelijkheid veel positieve en negatieve emoties oproept en weinig ratio. De laatste tijd meen ik uit kleine groepen weer de wens voor onafhankelijkheid te horen. Ik vermoed dat dit wordt ingegeven door de Coho dat door sommigen wordt gepercipieerd als rekolonisatie. Voor de duidelijkheid, onafhankelijkheid is een optie die openstaat om het zelfbeschikkingsrecht van �??het volk van Curaçao�?? uit te putten. Dat moet in de vorm van een referendum. Dat is reeds twee keer gebeurd (1993, 2005). De aanhang voor onafhankelijkheid groeide van 0,49% naar 4,81%. Ik leg de 48% die tegen de deal van de autonome status van het eiland (in 2009) uit als dat deel van de kiezers dat meer helt richting onafhankelijkheid en 52% helt meer richting Nederland. Een ander interessant gegeven is dat onze helden Piar en Brion onafhankelijkheidsstrijders waren, die hebben gestreden voor de onafhankelijkheid van onder anderen Haïti, Venezuela, Colombia en alle landen die Bolivar bevrijde van de Spaanse koning. Ik denk dat als ze langer hadden geleefd zij ook Curaçao zouden hebben bevrijd van het kolonialisme, maar de geschiedenis is anders gelopen. Piar werd nog voor de onafhankelijkheid gefusilleerd en Brion stierf toen de afhankelijkheid van Venezuela een paar maanden oud was. De geschiedenis kunnen wij niet veranderen. In 1942 werden wij zelfbestuur in het vooruitzicht gesteld en in 1954 hebben wij het gekregen en in 2010 verwierven wij de autonome status, na het stemmen in de referendums van 2005 en 2009. Waarom ik geloof dat wij niet klaar zijn voor de onafhankelijkheid, behalve dat wij een ministaat zullen zijn in een globale, integrerende wereld? Ik heb het vaker proberen te verwoorden. Laat ik dit keer verwijzen van het boek �??Schaduw natie�?� van Filia Kramp, over Suriname (Kramp, 2021). Het komt hierop neer. Suriname is in naam gedekoloniseerd maar de structuren en de mentaliteit is nog altijd koloniaal. De Koloniale elite is vervangen door een lokale elite die het land en volk exploiteert. Filia stelt ook dat het plantagesysteem is geïnternaliseerd. Iets dat ik ook heb gesteld. Dit is in lijn met de extractieve elite waar het boek �??Why Nations Fail�?� (Acemoglu & Robinson, 2012) over gaat. Op Curaçao is het niet anders en zal het niet anders gaan. Wil ik voor onafhankelijkheid zijn dan moet het extractieve model al tot het verleden behoren, want ik wil niet door eigen mensen worden geëxploiteerd. References Acemoglu, D., & Robinson, J. (2012). Why Nations Fail; The Origins of Power, Prosperity, and Poverty. Unites States: Crown Business. Kramp, F. (2021). Schaduw natie; Een essay over de onvolkomen dekolonisatie van Suriname. Amsterdam: Warden Press. Miguel Goede